Arsenal in AB: Dansen voor regen

Wie verwacht had dat Arsenal door met Nigeriaanse muzikanten in zee te gaan een muzikale metamorfose zou ondergaan werd gerustgesteld tijdens hun 20ste AB-concert, het eerste van een uitverkocht vierluik. Maar dat aanstekelijke laagje Afrobeat onder hun vertrouwde sound gaf de band wel het piment en de aarding waar ze naar op zoek waren, en het hield de vaart er goed in.

Het blijft een apart verhaal hoe twee bleekscheten die anders vaak zo houterige Vlamingen nu al jaren uit de bol doen gaan op een mix van melodieën en ritmes uit de hele wereld: de ene — John Roan — als publieksmenner pur sang helemaal op de voorgrond, de andere — Hendrik Willemeyns — als een rots in de branding tussen synths en keyboards op de achtergrond het overzicht bewarend. Ook voor hun 20ste uitverkochte AB-doortocht kwamen de fans van ver afgezakt om zich eens goed te laten gaan.

Na Dance! Dance! Dance! leek het verhaal van het duo nochtans even uitverteld, maar nieuwe trips naar Japan en Nigeria, waar ze zich lieten onderdompelen in traditionele Yoruba-ritmes, brachten schwung en toekomst. De vier optredens in Brussel beginnen als voorsmaakje van een nieuw album (In the Rush of Shaking Shoulders), een film (Birdsong) en zelfs een dichtbundel (Room of Imaginary Creatures) aan een nieuw hoofdstuk in de carrière van de band.

Percussionisten

Die nieuwe plaat verschijnt pas in april. Althans die hoop sprak Roan gisteren voorzichtig uit. Voor Arsenal zelf aanzette mocht Edaoto Olaolu Agbeniyi het podium op met zijn Afrogenius Band. De gedreadlockte zanger, gitarist en trommelaar heeft Roan en Willemeyns wegwijs gemaakt in de Nigeriaanse percussie-scène. Het West-Afrikaanse land had een bijzondere indruk nagelaten op het duo toen ze voor Canvas de Paper Trails-docureeks draaiden. Tijdens een nieuwe passage liet Edaoto hen volop experimenteren met percussionisten en (het gedachtengoed van) gemaskerde Egungun-priesters.

Als wederdienst werd hij met zijn kwartet speciaal vanuit Lagos overgevlogen om het voorprogramma te verzorgen. Zijn show — ‘my name is E, D, A, O, T, O, tromgeroffel’, ‘Like ons op social media!’, ontbloot bovenlijf — stak schril af met de casual look — jeans, T-Shirt of hemd los uit de broek — van de AB-jubilarissen, maar de rudimentaire en aanstekelijke Afrobeat deed precies waarvoor hij gecast werd: opwarmen voor de tienkoppige liveband van Arsenal.

Frontvocalisten

Tijdens het concert viel op hoe goed John Roan — wij zijn fan van zijn kopstem — en de soulvolle Leonie Gysel op elkaar afgestemd zijn. Zij wisselden elkaar vocaal af, lieten elkaar ook de ruimte en hielden, aangevuurd door een uitgebreide ritmesectie, vaart in de show. Met ‘High Venus’ en ‘Temul (Lie Low)’ werden er nog twee tracks ingezongen door een van de achtergrondzangeressen, maar tijdens de rest van de set was het duidelijk wie aan het front stond. Als de nieuwe Arsenal iets bewijst, dan wel dat het geen gastvocalisten nodig heeft.

Het leek alsof het publiek nog even moest wennen aan de single ‘Amplify’, dat door zijn aanstekelijke ritmes straks geheid een veel hogere plaats in de setlist krijgt. Het was nochtans de eerste track waarop Arsenal uitpakte met wat misschien wel hun grootste troefkaart is: een nummer middenin bijna stilleggen om het daarna, dit keer veelal met een brugje van Afrikaanse percussie, te doen exploderen. Hier voel je de hand van Willemeyns, een oude fan van grunge- en noisepop, genres met een zacht-luid-dynamiek die nu gretig aftrek vindt binnen het veel bredere palet van Arsenal.

Draaikolken

Een pluim ook voor de mooie visuals van de Japanse videoartieste Akiko Nakayama, wiens mix van zandkorrels, water en kleurstoffen, gedurende het hele concert, een verbindende factor waren. Ons bleven vooral de groene, perfect getimede draaikolken bij tijdens ‘Saudade’, dat net als andere prijsbeesten ‘Estupendo’ en het afsluitende ‘Melvin’ de massa in beweging zette.

‘How do we shake things up?’ vroeg Roan zich af tijdens het nieuwe ‘Whale’. Zo dus. Net als in een opzwepend ‘Sometimes’ deed het ook een zeker ecologisch bewustzijn vermoeden. Net nadat we de zanger in onze verbeelding een regendans hadden zien maken, horen we hem in de bis ‘A Bend in the River’ smeken om regen. In Brussel kwam die boodschap aan.

Arsenal speelt ook vandaag, morgen en overmorgen nog in de AB.

• Gezien op donderdag 7 december in de Ancienne Belgique