Brusselse bibliotheken: Bankgeheimen in Oudergem

Welke troeven hebben de Nederlandstalige bibliotheken van de negentien Brusselse gemeenten? Ons rondje begint deze week in Oudergem. Want lang duurt het niet meer voor ook daar de fichebak verdwijnt.

Wie de bibliotheek van Oudergem binnenstapt, wordt begroet door een loketbediende. Het voormalige bankfiliaal is niet groot, maar heeft het voordeel dat het bibliotheekpersoneel gewoon kan meelopen om, zoals dat in het jargon heet, help the user help himself.

"Hier zijn we 'Michaël' en 'Katrien'," zegt bibliothecaresse Katrien Verbeek over bibmedewerker Michaël Guns en zichzelf, "en de vrijwilligers zijn 'Magda' en zo verder. Zo vertrouwd gaat het hier toe dat kinderen soms een uurtje een boek komen lezen en dan weer vertrekken."

Toen de bank verhuisde, kon een wandgrote kluizenkast de deur niet meer uit: "Er hoort een bak vol sleutels bij. We zouden er samen met de kinderen een of andere schattentocht mee willen spelen." Een quiz voor jongeren moet de afhakende adolescenten lokken, zodat ze eens met eigen ogen kunnen zien dat de bib van hun kindertijd geëvolueerd is. Dat je er nu de nieuwste dvd's, strips voor volwassenen en heel actueel leesvoer vindt. "We zouden willen dat ze de bib niet alleen associëren met verplicht lezen voor school, maar ook met leuke dingen ontdekken."

Guns vindt dat ze wel fier mogen zijn op boeken als Kroniek van het Roklooster, maar dat ze toch liever de laatste thrillers of makkelijke leesboeken voor anderstaligen etaleren. De bibliotheek heeft ook een Facebook-profiel, maar de digitale bibliotheek, dat is volgens Guns nog niet voor morgen. "Een boek is heel duidelijk en tastbaar, ik denk niet dat het zal inboeten aan populariteit." Al moet het uitleensysteem voor hem niet zo nodig die tastbare fichebak van weleer zijn. "We zitten in een overgangsfase, binnenkort treden we toe tot het gewestelijk Brussels Netwerk Openbare biblio­theken (BruNo) met een geautomatiseerde uitleen. Na onze erkenning door de Vlaamse overheid, als een van de laatste in Brussel, kijken we hier het hardst naar uit."

Hoewel vrij klein is de bib toch niet claustrofobisch dankzij de doorkijkjes en de zithoek bij het raam. Huisschilderes Annelies Van Ende verlevendigt de muren met citaten en boekenmonsters. "Een vriendin van mij, die kindertandarts is," zegt Verbeek. "We hebben geen grote budgetten, we doen wat we kunnen met een pot verf." Wat ruimer behuisd zijn, daar kijken ze toch naar uit, eventueel weer zoals vroeger onder één dak met het gemeenschapscentrum Den Dam. Hoewel ze zich apart dan weer wat beter kunnen profileren in de gemeente, waar ze trouwens Bibliotheek Hertoginnedal heten om niet verward te worden met de Franstalige bibliotheek van Oudergem.

Misschien ligt het aan de dikke muren, maar de stilte is hier nog een troef. Net als de soepele omgang met de uitleentermijn: "Of hebt u liever langer dan drie weken?"