Alex Housen (VUB): 'Ik denk dat mijn kinderen zelfs licht dominant Franstalig zijn'

Alex Housen, professor aan de VUB, is niet alleen expert meertaligheid, hij zet die expertise ook om in de praktijk. “Mijn kinderen tweetalig opvoeden? Ik denk dat ik daar redelijk goed in geslaagd ben,” zegt hij. Zijn zoon en dochter, uit een puur Nederlandstalig gezin, gaan sinds de kleuterklas naar een Franstalige immersieschool, waar een groot deel van de lessen in het Nederlands wordt gegeven.

Pas wanneer de kinderen het concept letters hebben begrepen, stappen ze over naar het Frans. Housens kinderen kunnen dus spreken, lezen en schrijven in beide talen.

“Ik denk dat mijn kinderen zelfs licht dominant Franstalig zijn. Al is dat weer anders als ze een weekend bij hun groot­ouders zijn geweest, waar Nederlands de voertaal is. Maar soms maken ze fouten in het Nederlands. ‘Ik weet niet waar is Marieke,’ zeggen ze dan. Terwijl ze, wanneer ik hen een paar zinnetjes voorleg, meteen weten dat je dat niet kan zeggen. Daar lig ik dus niet echt van wakker.”

Voor Housen is het wel cruciaal dat hun Nederlands genoeg gestimuleerd wordt buiten de school. “Omdat mijn kinderen Franstalige vriendjes hebben, keken ze vaak naar de Franstalige televisie. Op een bepaald moment hebben we beslist: om de dag kijken we thuis naar Nederlandstalige programma’s. En daar ben ik op blijven hameren, want op school krijgen ze alleen Nederlands te horen van de immersieleerkracht, aangevuld met papa en mama thuis. Dat is toch te beperkt.” Housens dochter gaat daarom sinds kort naar de Nederlandstalige Chiro in Schaarbeek. Ook vakantiekampen doen ze zo veel mogelijk in het Nederlands.

“Nederlands in Brussel heeft voor iedereen extra ondersteuning nodig,” oordeelt Housen. “Behalve wanneer je als Nederlandstalige je kind naar het Nederlandstalig onderwijs stuurt, dan vraagt het Frans om extra stimulans.”