'Leerlingen als moeilijk labelen is een belediging'

In Vlaanderen en Brussel wordt het gebrek aan leerkrachten ieder jaar schrijnender. Een week voor de eerste schooldag waren in Brussel nog tientallen vacatures niet ingevuld. Bovendien studeren er te weinig jonge krachten af aan de lerarenopleidingen om de tekorten op te vangen. Veel beginnende leerkrachten haken af. BRUZZ ging praten met drie enthousiastelingen die een baan in de privésector opgaven om voor de klas te staan.

Na een omzwerving via advocatenkantoren en autoverhuurbedrijven voelt Nina Wennink (29) zich in het onderwijs voor het eerst op haar plaats. Ze begint nu aan haar tweede jaar als leerkracht Nederlands in het Centre d’Education et de Formation en Alternance (CEFA) in Elsene en Schaarbeek, een school voor duaal leren. “Ik behandel mijn leerlingen zoals ik als manager mijn team behandelde.”

“Ik was als student wel al de lerarenopleiding begonnen in Nederland, na een jeugd in Zuid-Amerika. Maar op je 19de voor het eerst stage doen in een klas van vijftienjarigen, dat was te overweldigend (lacht). Ik heb dan een bachelor in Engelse taal en cultuur gedaan en vervolgens politieke wetenschappen gestudeerd aan de VUB in Brussel.”

“Tussendoor werkte ik op financiële administraties, bij IT-bedrijf Atos en deed ik de financiën op een advocatenkantoor. Daarnaast volgde ik lessen Krav Maga, een zelfverdedigingssysteem. Na een tijdje werd ik instructeur, en merkte ik dat ik graag met jongeren werkte.”

“Een aanbod van een Spaanse start-up in autoverhuur, om als country manager een Belgische afdeling op te starten, kon ik niet laten liggen. Maar zodra het gelukt was, begon ik me alweer een beetje te vervelen. Ik zegde mijn baan op en na een jaar kwam ik terecht bij Teach for Belgium, dat zij-instromers voorbereidt op knelpuntberoepen in het onderwijs.”

“Ik heb geen lerarenopleiding gevolgd, wel een crash course bij Teach. Ze focussen heel erg op de relatie met de leerling en klas­management. Ik ben van nature niet zo streng, maar als je voor een groep jongeren komt te staan, begrijp je plots waarom ze zo hameren op duidelijke klasregels.”

“Voor het eerst heb ik het gevoel dat ik echt op mijn plaats zit op mijn werk. Maar in december, na mijn eerste half jaar lesgeven, zat ik erdoor. Het is gewoon heel veel. Je persoonlijke leven gaat gewoon door, maar voor een klas kan je je niet verstoppen. ‘Het eerste wat ik ga doen, is mezelf vermaken,’ dacht ik toen ik in januari weer begon. Sindsdien zijn mijn lessen een stuk efficiënter en leuker.”

“Ik kan me kwaad maken over de slechte infrastructuur in de school. Als je niet investeert in het onderwijs en de leerlingen, hoe wil je dan dat de leerlingen het onderwijs serieus nemen? En sommige leerlingen labelen als ‘moeilijk’ vind ik een belediging voor de leerling en voor mezelf als leerkracht.

Vaak zijn ze gewoon heel slim, maar past hun gedrag niet in het klassieke plaatje. Daarom worden ze soms onterecht afgeschreven en dat is niet fair.”

“Mijn leerlingen behandel ik open en eerlijk, zoals ik als manager mijn team behandelde. Dankzij mijn commerciële ervaring kan ik hen ook uitleggen hoe je met klanten of een baas omgaat, heel praktische dingen waar ze meteen iets aan hebben, omdat ze al drie dagen per week werken.”

“Op termijn zou ik graag zelfverdedigingslessen opzetten in het onderwijs. In Israël hebben ze bijvoorbeeld hele programma’s voor gevechtssporten met emotionele ondersteuning, die in de scholen geïmplementeerd worden. De Europese Unie heeft er ook al wel interesse in getoond. Hier zoiets neerzetten, dat is mijn ultieme droom.”