De wet-Moureaux uit 1981, dat het groeiende racisme wou aanpakken in de Belgische samenleving, is bijna veertig jaar later niet echt een succes gebleken. Ook andere antidiscriminatiemaatregelen ten spijt, blijft het voor wie niet blank is vandaag een stuk lastiger in onze maatschappij om succesvol te zijn.
© PhotoNews
| Antidiscriminatiemaatregelen ten spijt, blijft het, voor wie een ander kleurtje heeft, vandaag een stuk lastiger in onze maatschappij om succesvol te zijn.
Opinie
Edito: we moeten allen door het stof om racisme te counteren
Nieuw is dat er steeds meer stemmen opstaan uit de gekleurde samenleving om dat aan te kaarten. Een aantal mondige burgers, die als kind in de jaren tachtig racisme aan den lijve hebben ondervonden, heeft vandaag een positie bereikt waarin ze dat ervaren onrecht kunnen aanklagen. Ze pikken het niet meer, en ze komen op voor een racismevrije maatschappij, in naam van hun kinderen, in naam van hun lotgenoten.
Modi Ntambwe is zo iemand. Ze haalt in dit magazine hard uit naar de Belgische samenleving omdat die nog steeds de mensen uit de ex-kolonie niet voor vol aanziet. Excuses voor de koloniale wreedheden doen er niet toe. Het gaat om de discriminatie van vandaag.
"Jammer genoeg zit het categoriaal denken bij de meesten onder ons ingebakken"
Ook Naima Charkaoui die bij in ons praatprogramma A La Carte getuigde en een boek heeft geschreven over racisme, is zo iemand. Charkaoui vindt dat er een slachtoffercultuur moet komen. Het is de enige manier om erkenning te krijgen voor het geleden leed. En de enige manier om het racismeprobleem te counteren. Geen taboes meer.
De stemmen van Charkaoui en Ntambwe hebben we in ons land nodig. Racisme is een sluipend gif, en met het toenemende populisme, waar ook sommige beleidspartijen gretig aan deelnemen, is een tegenstem broodnodig.
We zullen daarbij allen door het stof moeten, maar wel met de hoop dat er daarna een louterende dialoog kan ontstaan waar de gekleurde Belgen hun grieven open en bloot op tafel kunnen leggen.
We zullen hiermee het racismeprobleem en de vooroordelen niet zomaar uit de wereld helpen. Jammer genoeg zit het categoriaal denken bij de meesten onder ons ingebakken. Het vergt soms moed om daar boven te staan.
Wat zeker helpt is het interculturele contact. Wie in een superdiverse stad als Brussel woont, gaat al snel inzien dat vooroordelen soms kloppen, maar meestal op helemaal niets gebaseerd zijn.
Wat ook kan helpen is als de gemeenschappen in deze stad met trots kunnen spreken. Trots op wat zij verwezenlijkt hebben. Als ondernemer, als kunstenaar, of als actieve burger. Dat moeten momenten zijn die we met zijn allen koesteren.
Lees meer over: Brussel , Opinie , discriminatie , arbeidsdiscriminatie , antidiscriminatie
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.