Standpunt BDW: schoolemotie

Geen plaats voor 687 kleuters in Brussel (mei 2012). Geen plaats voor 652 kinderen in de eerste kleuterklas (februari 2013). De onrust en frustratie bij ouders van wie het kind niet ingeschreven raakt in een Nederlandstalige school, kan moeilijk overschat worden. Onderwijs is tegenwoordig emotie, ook in de politiek. Het zorgde zelfs voor een ruzie binnen Open VLD. Brussels collegevoorzitter Guy Vanhengel zei dat kinderen die geen plaats vinden in het Nederlandstalig onderwijs nog altijd in het Franstalig onderwijs of in scholen in de Vlaamse Rand rond Brussel terechtkunnen. Een vaststelling, zei hij zelf, maar partijgenote en Lenniks burgemeester Irina De Knop interpreteerde de uitspraak van Vanhengel als een advies en was in haar wiek geschoten: ook de Rand kampt immers met een scholentekort.

Eigenlijk doet dat niets terzake. Kinderen en jongeren uit de Rand mogen in Brussel schoollopen, Brusselaars mogen in de Rand schoollopen. En in Brussel hebben ze het grondwettelijk recht om te kiezen tussen Nederlandstalig en Franstalig onderwijs. Ongeacht hun moedertaal. Als op een dag alle kinderen besluiten om Nederlandstalig onderwijs te volgen moet de Vlaamse Gemeenschap dat aanbieden. Theoretisch zouden de Vlaamse en Franse Gemeenschap dus elk afzonderlijk plaats moeten hebben voor alle Brusselse kinderen. Wat natuurlijk niet realistisch is.

Maar dan is er de taaie werkelijkheid. De taskforce onderwijs ligt op apegapen. De taskforce moet de coördinatie verzekeren van de twee gemeenschappen rond het nijpende capaciteitsprobleem. Ondertussen is er wel een studie, maar geen masterplan. Zonder masterplan dreigt de ene gemeenschap te moeten opdraaien voor de andere als die faalt. Maar er zit geen piloot meer in de cockpit. Minister-president Charles Picqué (PS) heeft afgehaakt na een klacht van Vlaanderen tegen de (illegale) Brusselse scholenbouw. En dan nog. Vanhengel bevestigt dat het overleg tussen Franstaligen en Nederlandstaligen over het onderwijs bijzonder moeizaam verloopt. Het zijn twee werelden, zo liet hij zich ontvallen in de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Toch is er geen andere keuze dan het overleg zo vlug mogelijk heropstarten. Uitgangspunt moet zijn dat Vlaanderen zijn marktaandeel van twintig procent kan behouden. Dat betekent sowieso dat er in de nabije toekomst nog Nederlandstalige scholen moeten bijgebouwd worden. De rest moet onderwerp zijn van politieke onderhandelingen. De vrije schoolkeuze moet het ideaal zijn. Ook voor Nederlandstaligen in Brussel.