Aantal slachtoffers van genitale verminking stijgt sterk

“Wekelijks zie ik patiënten, voor een consultatie of een bevalling, die slachtoffer zijn van genitale verminking”, zegt An Vercoutere, gynaecologe aan het Erasmusziekenhuis in Brussel. "Het zijn er steeds meer." Daarmee bevestigt ze de resultaten van het onderzoek van het Instituut voor Gelijkheid van Mannen en Vrouwen, die wijzen op bijna drie keer zoveel slachtoffers op tien jaar tijd.

In ons land wonen 17.273 vrouwen en meisjes die waarschijnlijk al besneden zijn en nog eens 8.644 vrouwen en meisjes die het risico lopen besneden te worden. Dat blijkt uit onderzoek van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen. In 2007 ging het om 6.260 besneden vrouwen en 1.975 meisjes die een besnijdenis riskeerden.

Het aantal vrouwen dat risico loopt, is de voorbije tien jaar dus verviervoudigd, schrijft De Standaard. Het aantal meisjes dat effectief verminkt is, bijna verdrievoudigd. Een tendens die aan BRUZZ bevestigd wordt door GAMS, een organisatie die strijdt voor de afschaffing van de praktijk.

Ook in Brussel

"Wekelijks zie ik patiënten, voor een consultatie of een bevalling, die slachtoffer zijn van genitale verminking," zegt gyneacologe An Vercoutere aan BRUZZ. Ze werkt aan het Erasmusziekenhuis in Anderlecht.

"Het aantal slachtoffers van genitale verminkingen in Brussel, neemt inderdaad toe. We krijgen immers meer en meer patiënten uit risicolanden, zoals Guinee of Somalië." Andere slachtoffers hebben roots in Egypte, Ivoorkust en Ethiopië, waar de praktijk ook courant voorkomt. Door migratie is genitale verminking bij vrouwen allesbehalve een ver-van-mijn-bedshow is.

Bij de 25.917 betrokkenen zijn ook 9.164 minderjarige meisjes. Ze lopen in ons land school, gaan hier naar de dokter of worden opgevolgd door instanties als Kind en Gezin.

'Niet in België'

De vrouwenbesnijdenis vindt steeds plaats in de landen van herkomst. “Er zijn gevallen van besnijdenissen geweest in Frankrijk en andere buurlanden”, zegt Vercoutere, “maar in België zijn daarvan nog geen bewijzen.”

“Wij horen wel verhalen van besnijdenissen in ons land”, zegt gynaecoloog Martin Caillet. Maar ook hij geeft aan dat dit nog niet bewezen is. “Al kunnen we niet uitsluiten dat ook hier verminkingen plaatsvinden.” Zo wijst hij op de druk die sommige vrouwen ondergaan in plaatselijke gemeenschappen, zelfs in Brussel. “Dat maakt deel uit van de traditie”, klinkt het.

Trauma

In Brussel is Martin Caillet dé expert wat vrouwelijke genitale verminking betreft. In 2014 richtte hij een van de twee Belgische referentiecentra voor slachtoffers op, in het Sint-Pietersziekenhuis in Brussel. Daar kunnen slachtoffers van vrouwenbesnijdenis terecht voor medische en psychosociale hulp. “Want een besnijdenis leidt niet alleen tot medische complicaties zoals infecties, de vrouwen lopen ook trauma’s op.”

In 2017 heeft Caillet en zijn team 288 patiënten geholpen. “Sinds de oprichting van ons centrum hebben we altijd al de handen vol gehad”, legt hij uit, “maar het lijkt me wel waarschijnlijk dat het aantal slachtoffers van vrouwenbesnijdenis hier stijgt.” Dat heeft alles te maken met de migratiestromen, meent hij. “We werken bijvoorbeeld nauw samen met asielcentra.”

Nieuw meldpunt

Net vandaag heeft staatssecretaris voor Gelijke Kansen Zuhal Demir (N-VA) een meldcode voorgesteld. Die kunnen artsen volgen wanneer ze in contact komen met slachtoffers van genitale verminking. “Het is positief dat de problematiek meer aandacht krijgt”, reageert An Vercoutere.

Ook Martin Caillet is blij met de “politieke steun”, maar genoeg is het niet. “Sommige patiënten die vrouwenbesnijdenis hebben ondergaan glippen nog steeds door de mazen van het net”, aldus Vercoutere. Een gebrek aan sensibilisering, maar ook een gebrek aan tijd voor consultaties zouden daarvan de oorzaken zijn.

Caillet wijst bovendien op de meisjes die het risico lopen op een besnijdenis, bijvoorbeeld de dochters van de vrouwen die al slachtoffer zijn. “Als die dan terug naar hun land van oorsprong gaan, voor een vakantie, bestaat de kans dat ze daar een besnijdenis ondergaan.” Hij pleit daarom voor systematische medische controles op school.