Benyaich: 'Seksistische opmerkingen door frustratie'

Jongeren of mannen die vrouwen beledigen of lastig vallen op straat, zijn gefrustreerd omdat ze maatschappelijk voor niemand deugen en seksueel niet meespelen. Dat zegt politoloog Bilal Benyaich.

Naar aanleiding van de première van de documentaire 'Femme de la rue' maakten veel mensen, waaronder filmmaakster Sofie Peeters zelf, de analyse dat vooral mannen opgegroeid in een niet-Westerse cultuur zich bezondigen aan seksistisch gedrag op straat.

Volgens Bilal Benyaich, politicoloog en zelf van Marokkaanse afkomst, is er inderdaad een hardnekkige minderheid die voor problemen zorgt. "Jongens die ofwel relatief nieuw zijn in het land, of uit de laagste sociale klasse komen", aldus Benyaich in De Standaard. "Maar kenmerkend voor beide groepen is hun frustratie. Omdat ze maatschappelijk voor niemand deugen - zelfs in de ogen van imams zijn het goddelozen. En omdat ze, op de koop toe, seksueel niet meespelen."

Benyaich: "Vrouwen zijn voor hen een no-gozone, verboden terrein. Met die van de eigen groep kunnen ze alleen trouwen. Maar enkel als ze aan de strenge huwelijksvoorwaarden voldoen, wat meestal niet het geval is. Richten ze vervolgens hun pijlen op meisjes buiten de eigen kring, dan vangen ze telkens bot. Hoger opgeleide en blanke vrouwen, die zo hun eigen codes hebben, tonen amper interesse."

In die groep heerst ook onwetendheid op seksueel vlak. "Ze groeien op in gesloten wijken, waar mannen en vrouwen grotendeels naast elkaar leven. Daardoor komen ze tijdens hun jeugd nauwelijks in contact met meisjes. De eerste echte ervaring met een vrouw is vaak met een prostituee. Vergeet ook niet: hun religie bestempelt erotiek soms nog als zondig. Alles samen geeft dat een ongezonde cocktail, een psychologisch verwrongen beeld op seksualiteit."

Als gevolg daarvan gaan ze vrouwen aanspreken op denigrerende toon. Als ze niet de verhoopte reactie krijgen gaan ze schelden of fysiek geweld gebruiken. "In feite is dit een klassiek voorbeeld van een klassenstrijd, een klassenconflict. Via hun brutaliteit verwoorden ze hun onmacht, hun frustratie - wat ik, voor alle duidelijkheid, niet goedpraat", besluit Benyaich.