Brusselaars in de frontlinie (8): schoonmaker Zahir Bouyafran

Elke avond weerklinkt in de straten applaus voor het medisch personeel. Terecht. Maar naast ziekenhuispersoneel staan nog tal van minder belichte beroepen vandaag in de frontlijn. Of het nu kassiersters, welzijns­werkers, apothekers of agenten zijn, allemaal zorgen ze ervoor dat de stad ook in tijden van pandemie niet stilvalt. Vandaag: Zahir Bouyafran, die als schoonmaker op de spoed van de Sint-Janskliniek werkt.

Zahir Bouyafran kwam in 2015 uit Marokko naar België, en woont inmiddels in Jette. Eerder werkte hij als kok in een rusthuis en deed hij wat schoonmaakwerk, maar in 2018 begon hij als schoonmaker op de spoed in de Kliniek Sint-Jan, waar hij nog steeds werkt.

Werken op de spoed leek Bouyafran spannend. "Het deed me denken aan televisieseries die ik al had gezien, waar ambulances af en aan rijden en het ziekenhuispersoneel druk heen en weer rent. Mijn studies heb ik nooit afgemaakt, maar als schoonmaker kan ik toch deel uitmaken van die wereld. Maar de verpleegkundigen en de artsen doen natuurlijk het echte heldenwerk."

Bouyafran en zijn collega's waren al wel gewend om te werken met besmettelijke ziektes, zoals tubercolose. "Maar nu zijn de voorschriften nog strikter. We hebben begin maart een opleiding gehad van onze specialist infecties en de hygiënist. Naarmate de ziekte verder evolueerde, kregen we telkens een nieuwe toelichting zodat we ons werk zo goed mogelijk zouden doen. Er is ook nog een extern team bijgekomen om ons te versterken."

"Ik werk op de spoed waar de coronapatiënten worden ontvangen. Telkens als een patiënt een kamer heeft gekregen, maak ik alles schoon wat diegene heeft aangeraakt: de vloer, de wachtzaal, de brancard of rolstoel. We gebruiken daar hetzelfde product voor dat we al voor bepaalde andere ziektes gebruiken. Het is een krachtig desinfecterend middel, daar houdt dit virus niet van."

Bang was Bouyafran alleen in het begin een beetje. "Dat kwam door de verhalen die ik in de media had gehoord. Maar eigenlijk werk ik graag in deze periode. De artsen en verpleegkundigen werken ook, dus waarom zouden wij dat niet doen? We hebben een belangrijke verantwoordelijkheid, en het ziekenhuis zorgt ervoor dat we goed zijn beschermd tijdens het werk. Ik heb een opleiding gekregen en draag een mondmasker. Ik weet hoe ik mezelf moet desinfecteren. Nu ben ik niet bang meer. We hebben bovendien regelmatig medische controles en via het ziekenhuis kunnen we psychologen bellen als we ons gestresst voelen."

Tijdens zijn werk ziet Bouyafran wel veel voorbij komen. "Vaak mensen die bijna geen adem krijgen. Ik heb ook een paar kinderen gezien op de spoed. Ik weet niet of ze positief getest werden, maar hun ouders waren in ieder geval super gestresst. Jonge mensen in kritieke toestand heb ik niet gezien, alleen oude mensen. De dokters doen wat ze kunnen om hun leven te redden."

Niet alleen bij aankomst, maar ook bij vertrek maakt Bouyafran de omgeving van de patiënt schoon. "Soms komen er vijf kamers tegelijk vrij, maar ik doe er liever twee echt goed dan allemaal maar onvoldoende. Dan doet een collega de rest wel. We doen het grondig. Zo niet, dan zal het altijd blijven knagen als we het virus niet hebben gestopt. Ik doe het niet alleen voor het ziekenhuis, maar ook voor de mensen er buiten, zoals mijn eigen vrouw en twee jonge kinderen."