Celia Ledoux: 'Het is bijna grappig hoe weinig plaats het Nederlands hier krijgt'

BRUZZ wil weten hoe het is om in Sint-Lambrechts-Woluwe te wonen. Wij belden aan bij Celia Ledoux, schrijver en opmerkelijke inwoner van de gemeente.

“Woluwe is natuurlijk niet zo divers als pakweg het centrum van Brussel, en dat is een mankement,” zegt ze. Dan bedenkt ze zich snel. “Toch is er een bepaalde soort stratosfeer, een bijzondere mengeling van mensen. Er zijn de Woluwenaars die nog het boerendorpje hebben meegemaakt, de nieuwe chique Franstalige inwijkelingen van de jaren 1950 en 1960 en de cohorten mensen die bij de universiteiten of de VRT of RTBF werken, en nu ook de expats. Het is een rare mengeling van mensen, en dat zie je ook in de voorzieningen in de gemeente. Er is de boekhandel Cook and Book, op maat gesneden van de expats, maar er is ook veel goed artisanaat, een oude biocultuur en ontzettend veel interessante mensen die niet dat stereotype van de rijke, oppervlakkige Oost-Brusselaar vervullen.”

Vorig jaar verkaste Ledoux opnieuw, naar Vlaanderen. “Ik was zo lang een actieve, bijna activistische Brusselaar geweest, en was het beu dat bepaalde problemen niet grondig werden aangepakt. Bijvoorbeeld de luchtvervuiling.” Amper drie maanden nadat ze was verhuisd, keerde ze terug.

“Ik ben erg blij om terug te zijn. Vlaanderen heeft veel commentaar op Brussel. Ik merkte dat ik die kritiek persoonlijk nam. En het was daar niet beter. Ik miste mijn stad. Ik besefte dat ik Brusselse was, en dat de stad mijn thuis is."

Populaire Maingain

Ledoux lacht wanneer de naam Olivier Maingain valt. De Défi-burgemeester, de verpersoonlijking van de francofonie in Brussel, is de machtigste man van de gemeente. “Ja, Sint-Lambrechts-Woluwe is een van de laatste plekken waar de taalclash bijna gecultiveerd wordt, en zijn coalitie valt niet te breken, hij is populair,” zegt ze. “Het is bijna grappig hoe weinig plaats het Nederlands krijgt in de gemeentebladen. Ik heb geen klachten over de dienstverlening. Maar Maingains houding geeft wel een ironische touch aan je verblijf. Het is alsof zijn beleid zegt: ‘Tu n’existes pas!’" Toch kan ze enige bewondering voor haar burgemeester opbrengen. “Hij is een intelligent man, een interessant figuur in de Belgische en Brusselse politiek en in bepaalde standpunten kan ik me best vinden. Hij houdt ook erg van cultuur, als die maar francofoon is.”

Zit een derde verhuizing er opnieuw in? Terug naar Antwerpen? “Oh nee!” klinkt het snel. “Weet je, ik hoorde onlangs iemand zeggen dat Antwerpen het New York van België is. Wat? Als er een plek in België New York is, is het wel Brussel,” lacht ze.