Column Freddi Smekens: In den taaid

Bij vreuger hoort in den taaid . Uiteraard moeten we dan wel even nadenken over welken taaid we het eigenlijk hebben. Want vreuger , waarde lezer, kan zowel tien jaar geleden, in de middeleeuwen, de prehistorie als drie seconden geleden zijn. Dat men mij bij deze opmerking nogal raar aankeek, zal niemand verwonderen. Er was zelfs iemand die pienter opmerk­te: "Vreuger es donc altaaid." Daarmee kon ik uiteraard niet onmiddellijk instemmen. Maar wanneer ik het dan wat beter bekijk, heb ik alles wat voorafging, vreuger geschreive .

Tot daar de metafysische benadering van vreuger . Over naar in den taaid . Bij deze uitdrukking stellen we vast dat wat meer duidelijkheid van pas kan komen. Zo kan men het hebben over in den aaven taaid , in den hiele aaven taaid en eventueel ook in den taaid van de blieke blaa . Waar men ooit dat bleek en blauw vandaan gehaald heeft, heb ik, ondanks intensief speurwerk, niet kunnen achterhalen. Maar zoals bij vele Brusselse uitdrukkingen en gezegden mag er ook in dat geval een waas van mysterie rond hangen. Voor eventuele suggestie ben ik uiteraard altijd beschikbaar.

Zeer zeker is een zekere vorm van nostalgie onlosmakelijk met vreuger verbonden. Ik ga ervan uit dat mensen die uitpakken met "In den taaid was alles beiter" , er niet altijd bij stilstaan dat ze vreuger jonger waren en de dingen vanzelf wat rooskleuriger bekeken. Zo kan ik gemakkelijk om met de opmerking "Ge woit vreuger veul minder ambetant as naa." Mensen die mij zo'n verwijt naar het hoofd slingeren, waren vreuger waarschijnlijk gewoon veel toleranter en objectiever. Maar ik laat ze in hun geloof.

Een eigenaardig gevoel dat ik heb, is dat in den taaid die taaid veel minder voorbij scheen te vliegen dan vandaag. Zou het kunnen dat naarmate de jaren verstrijken, we meer en meer het gevoel krijgen dat ze dat sneller doen?

Wie het eventjes niet over in den taaid of, ietwat tragischer, over in den aaven taaid wil hebben, pakt gerust uit met den dag van vandoeg . Maar ook op dát gebied kan loeter van pas komen. Dat woordje houdt ons alvast tegen om achterom te kijken. Maar nu gaan we iets te veel de filosofische toer op. Het enige waarvoor we, zowel in den taaid als naa , moeten opletten, waarde lezer, is om niet al te vaak uit te pakken met "Ik hem gienen taaid." Dat is namelijk een van de meest ongeloofwaardige uitspraken die men de medemens kan voorschotelen. In den taaid durfde ook ik daarmee weleens voor de pinnen te komen, mo daan taaid es verbaa.

Soms vraag ik me af: "Wannier es den taaid aaigelaaik begonne?" Natuurlijk kan die vraag tot eindeloze discussies leiden. Iemand antwoordde mij in dat verband onlangs nog: "Met den Big Bang in den taaid." Vroeger (pardon, in den taaid ) zou ik mij bij deze uitleg neergelegd hebben. Maar nu ik tot het besef gekomen ben dat er oek in den taaid veu den Big Bang eet was , is dat niet meer het geval. Natuurlijk is er iets aan die Big Bang voorafgegaan.

"En weut menier masscheen wa den wel?" wordt mij dan gevraagd. Op dat ogenblik wordt het uiteraard stilaan tijd om mijn theorie geloofwaardigheid mee te geven. "Weut er na neemand wat er in den taaid veu den Big Bang was?" vraag ik me dan hardop af. Natuurlijk zullen vele lezers weten wat er dan wel was. Maar voor diegenen die nog zouden twijfelen, of er geen enkel idee van hebben, formuleer ik graag het antwoord. "In den taaid veu den Big Bang was er eet da we ons allemoe gemakkelaaik kunne veustelle. Ik wil het wel zegge, mo het blaaft onder ons... Niks."

Zo zien we maar, waarde lezer, dat hoe verder we in den taaid teruggaan, hoe minder we op iets stuiten. Dat doet mij dan weer onmiddellijk denken aan de vraag "Mo was er den in den taaid veu dat er niks was?" Gelukkig hebben we nog wat tijd om over die cruciale vraag na te denken. En zal ik mij later de vraag kunnen stellen: vèwa hem ik ma in den taaid eet oengetrokke da na echt neki op niks trok?