Column Freddi Smekens: Misterjeus

Even aangenaam als bedroevend aan een stad is dat ze soms misterjeus overkomt. Ik blijf me afvragen waarom ik da misterjeuze aan ons Brussel altijd een beetje triestig gevonden heb.

Misschien omdat ik de stad niet helemaal ken? Of misschien omdat anderen ze beter kennen dan ik? Wee zal het zegge? Maar de vraag blijft, waarde lezer: wa es er misterjeus on 'n stad? Persoonlijk zou ik het in één zin willen samenvatten: dat alles verandert en toch hetzeulfde blaaft. Het zou mij echter verwonderen dat iedereen daarmee instemt. Mo soit, tot doe too.

Waar ik dat misterjeuze aspect van de stad vandaan haal, is bij nader inzien niet zo moeilijk te achterhalen. Het komt er gewoon op neer af en toe e wandelingske te moeke in de wijken en de omgeving waar men opgegroeid is. Op zo'n ogenblik vlakt dat misterjeuze wat af en wordt het vervangen door verwondering en - mè 'n betche chance - door blijdschap over wat overgebleven en bewaard is gebleven.

Tot zover het misterjeuze van de stad. Want gelukkig spreekt het vanzelf dat misterjeus een grotere spanwijdte heeft. Toen ik onlangs stelde: "Alles wa misterjeus es, zet ons oen tot noepaaze," werd ik ei zo na door enkele wereldvreemde toehoorders uitgelachen.

Maar niet alleen dat we nadenken bij wat misterjeus is, heeft belang. Over dat laatste heb ik een eigenaardige theorie ontwikkeld. Men heeft het dikwijls over het adagium 'Onbekend es onbemind' . Welnu, waarde lezer, mijn theorie impliceert dat misterjeus - op dat triestige tintje na - even intrigerend als plezant is. We beginnen bij de personen in onze onmiddellijke omgeving. Wie als ne misterjeuze of 'n misterjeuze omschreven wordt, mag zich gelukkiger achten dan wie het etiket nen ambetante of 'n ambetante opgeplakt krijgt. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ne misterjeuze per se iets te verbergen heeft. En zelfs in dat geval kunnen we onszelf altijd het plezier gunnen om het misteire achter de misterjeuze op te losse .

Na de stad en de mensen die met ons woordje misterjeus te maken hebben, gaan we even over naar situaties, voorvallen en omstandigheden. Ik begin graag met de dinge dee ik alle doege kwaait geroek, meense dee ik nuut nemi zeen, alles wa ik vergeit wa ik absoleut moot onthaave, en veural de schuun dinges dee ik in ma leive nog moo zeen. Misterjeus aan dat alles is dat het hier om situaties gaat waarvan ik zeker ben er nooit uit te geraken. Maar tegelijk is het een grote troost dat een groot aantal lezers in hetzelfde geval zal verkeren.

Bij wat voorafging, wil ik toch nog even het volgende opmerken: zonder het misterjeuze zoude we ons allemoe 'n betche ambeteire . En dan blijft er uiteraard nog de wetenschap. Zonder haar zouden we uiteraard in nen hiele misterjeuze weireld leive . Niet dat we ons minder zorgen maken naarmate we meer weten, waarde lezer. En wat ten slotte te denken van het feit da we ons vantaaid mier misterjeuzer veudoon dan da we in faaite zaain? Op dat ogenblik moet men, volgens mij althans, ervoor uitkijken dat misterjeus doon geen levenshouding wordt.

Maar wat is er bij dat alles mooier dan een mysterie op te helderen, waarde lezer? Telkens als we een venstertje op de wereld openen, valt er e stukske misteire weg. En het mooie daarbij is dat we het elke dag doen. Gelukkig zijn er nog genoeg raadsels die onoplosboer blaave . Zo is het voor velen onder ons eet misterjeus woe onze familllenoem vandoen komt . Enig opzoekwerk zou ons daarbij natuurlijk opheldering kunnen brengen. Maar dan blijft het in vele gevallen nog misterjeus waarom onze ouders ons de voornaam gegeven hebben waarmee we door het leven gaan. Ik zou haast durven te stellen dat we een aantal dingen die we als misterjeus ervaren, moeten koesteren in plaats van ze te willen oplossen. En soms de mensen mè eet misterjeus opzadelen, in plaats van ze in het ongewisse te laten.

In de hoop dat deze Brusselse Kroniek niet al te misterjeus overkomt, ben ik op zoek naar iets wat zó misterjeus is, dat het onoplosbaar blijft. Het mag dan misschien wat ongeloofwaardig klinken, maar ik vind zoiets niet. Aan de lezer om mij zijn of haar meest misterjeuze bevinding kenbaar te maken.