Column Freddi Smekens: Plezant

W ie heeft er nooit oog in oog gestaan met ne plezante noenkel ? (Eigenaardig genoeg heeft men het praktisch nooit over ’n plezante tante . Maar tot daartoe, waarde lezer.)

Hoe kan men nu ne plezante van nen ambetante onderscheiden, en ze eventueel uit elkaar halen? Op het eerste gezicht zou men denken dat zoiets relatief eenvoudig moet zijn. Welnu, ik geloof dat niet. Plezant heeft veel, zo niet alles met goo gezind te maken. En toch heb ik mij al dikwijls afgevraagd of eemand mè ne lange smool oek ni plezant kan zaain . Hier hebben we te maken met een contradictie. Men wordt niet als ne of 'n plezante gebaure . Wat wél kan, is dat men plezant zaain leert. Met andere woorden, ook wie tijdelijk als nen ambetanterik door het leven gaat, kan van die reputatie af geraken. Het enige probleem daarbij is dat men niks moot forceire . De beste manier om als plezant over te komen, is volgens mij zichzelf plezant te vinne . En bij de ene zal dat ongetwijfeld beter en sneller lukken dan bij de andere.

Bij dat laatste kreeg ik onlangs een even pertinente als terechte vraag. "Wa es na faaitelaaik het verschil tusse ne plezante zaain en de plezante ooithange?" Dat ik daarop niet onmiddellijk een antwoord kon formuleren, is niet zo verwonderlijk. Ik kan wel één raad meegeven. Tap niet de ene mop na de andere om de plezante ooit te hange . Moppen moeten volgens mij met evenveel bescheidenheid als zuinigheid in de arena gegooid worden. "En wa gepaasd van e plezant leeke zinge?" merkt men daarbij op. Welnu, waarde lezer, dat kan inderdaad af en toe de plezantste manier zijn om er 'n plezante ambiance in te houden . Want wanneer men het goed bekijkt, zijn plezant en mè ambiance haast synoniemen.

Nu even graag de etymologische toer op. Ons woordje plezant heeft volgens mij veel te maken met de Franse woorden plaisir en plaire . Men kan daaruit gerust afleiden dat ne plezante of 'n plezante altijd in goede aarde valt. Hoewel ik niet bepaald de aandrang voel om het tegenovergestelde van plezant aan te snijden, kan ik er toch moeilijk onderuit, waarde lezer. Wanneer we een situa­tie inschatten of beschrijven als ni plezant , zijn de teerlingen geworpen. Ni plezant neemt dan een hogere plaats in dan ambetant of onnuuzel , en zeker dan het ietwat zwakke ni te doon .
Maar genoeg nu over het tegenovergestelde van plezant . Er zijn gelukkig ook ogenblikken waarop we ons in een plezante situatie of omgeving bevinden. Het enige wat men daarbij níét denkt, is "Wannier goet dat hee neki ophaave?!" Anderzijds kan men zich moeilijk inbeelden in ne weireld te leive woe da alles altaaid plezant zou zaain . De eentonigheid die ons dan zou overvallen, kan ik moeilijk beschrijven, waarde lezer.

Af en toe heb ik nagedacht wat nu de plezantsten taaid in ma leive was . Welnu, ik heb daar geen antwoord op gevonden. En ik hoop dat het altijd zo zal blijven. Maar laten we zeker ook niet te lang stilstaan bij den ambetantste taaid in ons leive . Het enige wat we echt kunnen doen, is het zu plezant meugelaaik te haave toe 't leste . En ni vè 't ien of 't ander, mo zegt da ne plezanterik het aaile gezeid heit .

Toch misschien nog even over naar ons woordje plezant als het de beschrijving van een gebeurtenis betreft. Wanneer men zijn tevredenheid wil uitdrukken, komt "'t Was plezant" volgens mij prima van pas. Uiteraard kunnen uitdrukkingen als tof , O.K. of in orde ook gebruikt worden, zoals overigens nog vele andere. Maar plezant zal volgens mij altijd de bovenhand halen. Ten slotte wil ik daar nog aan toevoegen dat "'t Was plezant" eventueel vervangen kan worden door het subtiele "'t Was faain." U merkt het, waarde lezer, dat wanneer men in de Brusselse ton grabbelt, men er een en ander bruikbaars kan uithalen. Dat is uiteraard ook de reden waarom onze Brusselse streektaal zo plezant is.

Maar laten we wel wezen, waarde lezer: mè iene sourire, gegeive of gekreige, kunne we van nen ambetanten dag ne plezante moeke.
Enfin, het plezantste bij dat alles is dat ik hoop dat ik het auver plezant plezant hem kunne haave .