Domiciliëren in Brussel-Stad: ‘Na acht maanden nog niet in orde’

Het zijn niet enkel de expats die de dienstverlening in Brussel-Stad buizen. Ook Belgen worden geconfronteerd met een wel erg logge administratie. Anneke van BRUZZ-radio heeft er ervaring mee: na acht maanden wacht zij nog steeds op haar inschrijving in de stad.

Uit een enquête bij expats door Agoria bleek dat er groot ongenoegen heerst over hoe de stad Brussel haar administratieve diensten leidt. Maar het zijn niet enkel buitenlanders die in aanraking komen met de manke administratie van de stad. “Uit persoonlijke ervaring weet ik dat het een publiek geheim is dat ook Belgen geduld moeten uitoefenen op de bevolkingsdienst,” vertelt René Konings, bij Agoria verantwoordelijk voor Brussel. BRUZZ-presentatrice Anneke ondervindt de problemen dagelijks.

Jij wil je inschrijven, maar dat wil maar niet lukken?

Anneke: Dat klopt. In december 2017 verhuisde ik naar mijn appartement in Brussel-Stad en op 14 februari 2018 meldde ik me voor het eerst bij de stad aan. Daar had ik geluk: waar voor het loket voor buitenlanders maar liefst 50 mensen stonden aan te schuiven, kon ik aan mijn loket meteen geholpen worden. Er werd mij verteld dat er een wijkagent zou langskomen.

En dat gebeurde niet?

Anneke: Toch wel, maar ik was op dat ogenblik niet thuis en ik vond een briefje in de bus. Daarop meldde ik me aan bij de politie die me bevestigde dat alles in orde was en dat er een brief naar Brussel-Stad zou worden verstuurd. Vervolgens zou de stad mij nog een brief ter bevestiging sturen. Maar totnogtoe kreeg ik geen enkel document toegestuurd.

Hoe reageerde je hierop?

Anneke: Ik heb geregeld naar de bevolkingsdienst gebeld, maar de laatste weken voerde ik het tempo op. Nu bel ik ongeveer drie keer per dag naar die dienst en blijf gemiddeld tussen 20 en 30 minuten aan de lijn hangen. Nog geen enkele keer kreeg ik iemand aan de lijn: telkens strand ik ergens ter hoogte van het keuzemenu. Naar de politie belde ik ook al eens, maar zelfs die lijn was op dat moment bezet.

Wat zijn de gevolgen voor jou?

Anneke: Er zijn kleinere dingen, zoals het feit dat ik nog steeds meer dan andere inwoners moet betalen om gebruik te maken van het zwembad hier. Dat leverde me vorige week nog een scheldtirade op bij de receptie daar: de vrouw liet me duidelijk verstaan dat ik niet moest denken dat ik onder het verhoogde tarief voor niet-Brusselaars zou uitkomen. Maar wat ik het ergste vind, is dat ik op 14 oktober niet mee kan stemmen. Mijn kiesbrief kwam zonet aan in Aarschot. Mijn roots liggen daar wel, maar mijn hoofd en hart bevinden zich al veel langer in Brussel-Stad.