Ik werd meteen verliefd op Brussel toen ik in 2008 een stage deed bij het Europees Parlement. Mijn mond viel open van de mix van nationaliteiten, culturen en talen op elke hoek van de straat.
© Saskia Vanderstichele
| Enfant terrible: Boro Milovic
Enfant terrible: Boro Milovic, oprichter We Love Brussels
Lees ook: Enfant Terrible: Gerd Zeimers
© Saskia Vanderstichele
| Boro Milovic.
Ik kwam terecht in een grootstad vol creativiteit en energie, die tegelijk een menselijke schaal heeft. Ik ontdekte een interessante mozaïek van wijken, dook in het culturele leven en deed me tegoed aan gastronomische geneugten. Ik leerde Frans en Nederlands en vestigde mij in de buurt van de KVS.
Tegelijk viel het mij op dat er veel mensen lopen te klagen over de stad. Ik zag maar weinig I Love Brussels-T-shirts op straat. Een heel verschil met Parijs of New York. Ik vond dat Brussel meer liefde, waardering en erkenning verdiende. In 2014 begon ik daarom, samen met mijn vriendin Karolina Buzaljko, foto’s te posten om een positief verhaal te brengen over Brussel en mensen aan te moedigen om op verkenning te gaan. Eerst via Instagram, dan via Facebook, Twitter en een website, waarop ook andere enthousiaste bloggers een forum kregen. De voertaal is Engels, maar in de reacties duiken ook andere talen op. We bereiken zowel locals en expats als pendelaars en toeristen.
"We leven te veel in onze eigen bubbel"
Alleen al op Instagram heeft We Love Brussels ruim 30.000 volgers. Instagram is heel visueel en daardoor uiterst geschikt om culturele barrières en taalgrenzen te doorbreken. De populariteit groeit, want je kunt er snel inspiratie opdoen als je in de metro zit of staat aan te schuiven aan de kassa. We voelen geen commerciële druk en hebben geen sponsors, maar we werken soms wel samen met organisaties en bedrijven die dezelfde visie delen. Denk aan de Brusselse musea, de onlinebierwinkel Belgibeer of het autodeelsysteem DriveNow.
Na 22 maart 2016 zag de ene na de andere campagne het licht om het imago van Brussel te verbeteren, maar een imago kun je niet zomaar herstellen zoals een auto. Dure campagnes van reclamebureaus werken vaak op korte termijn tot de budgetten op zijn. Op lange termijn heeft het volgens mij meer effect om een community op te bouwen van onderuit. Mensen kunnen er hun passie voor de stad kwijt en er vindt echte interactie plaats.
Natuurlijk loopt in Brussel op terreinen als mobiliteit en openbare netheid niet alles goed. We zetten initiatieven zoals het fietserscollectief Critical Mass Brussels in de kijker en motiveren onze aanhang zo om te strijden voor een leefbaardere stad. Ik vind dat Brusselaars met een verschillende achtergrond te weinig met elkaar praten. We leven te veel in onze eigen bubbel. Dat hangt deels van onze eigen instelling af, maar de overheid zou onderlinge contacten meer moeten stimuleren. Waarom geen dialoogtafels bij stadsfestivals of een opendeurdag van ministeries voor de buurtbewoners? Met We Love Brussels willen we in 2018 evenementen organiseren om locals en expats bij elkaar te brengen. Andere plannen: werk tonen van Brusselse creatievelingen en ideeën delen die de stad vooruithelpen.
Ik wil graag in Brussel blijven wonen. De oorlogservaring in ex-Joegoslavië heeft van mij een fervente Europeeër gemaakt. Over de toekomst van de EU ben ik een stuk optimistischer na de ruime verkiezingsoverwinning van Macron in Frankrijk en de opkomst van het pro-Europese burgerinitiatief Pulse of Europe. En de brexit? Montenegro kan morgen al de plaats innemen van het Verenigd Koninkrijk (lacht).
Lees meer over: Brussel , Samenleving , Enfant Terrible , We Love Brussels
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.