Sarah Cheveau (33) is geboren in het Franse Blois en kwam op haar negentiende naar Brussel. Ze studeerde aan l'ERG (Ecole de Recherche Graphique). Ze geeft les en begeleidt ateliers, maar werkt in de luwte aan eigen projecten. Afgelopen maanden verschenen van haar maar liefst drie publicaties. Ze is ook lid van het Brusselse tekenaarscollectief Cuistax.
Enfant terrible: Sarah Cheveau, prentenboekenmaker
© Saskia Vanderstichele
| Sarah Cheveau, prentenboekenmaker.
Het is waanzinnig druk op dit moment, ja. We leggen de laatste hand aan een tentoonstelling van Cuistax in Luik. Ik ben samen met twee andere illustratoren in volle voorbereiding voor een interventie op PICTURE-festival (een gloednieuw festival rond visuele cultuur op de Kunstberg). En binnenkort opent er een bijzondere tentoonstelling in Toulouse waar ik enkele ideeën van mijn boeken transformeer tot grote 3D-installaties. Ik heb zonet de vrachtwagen besteld (lacht).
Waarom het zo lang heeft geduurd alvorens ik eigen prentenboeken uitbracht? Misschien omdat ik na mijn studies enkele jaren heb lesgegeven. Naast die job probeerde ik wel ideeën uit te werken, maar er was nooit echt tijd genoeg om mij er goed in vast te bijten. Tot ik drie jaar terug de schoolpoort achter mij dichttrok. Toen kon ik me eindelijk fulltime aan het creëren wijden. En tegelijk voldoende afstand inbouwen om het werk te laten rijpen.
Verhalen, tekenen, bricoleren, fantaseren … het was er al van heel jongs af aan. Mijn moeder, een onderwijzeres, las thuis elke avond voor. De sterkste herinnering heb ik aan Blauwtje en Geeltje, van Leo Lionni. Ken je dat? Ik vond het als kind al superfascinerend dat je interessante personages ook kon voorstellen als twee kleurvlekken.
"De kinderen creëren mijn boeken mee"
Die abstractiegraad en poëtische eenvoud, ook heel jonge kinderen kunnen dat al appreciëren. De smaak van het bricoleren heb ik dan weer geërfd van mijn vader die ingenieur is, denk ik. Toen mijn jongere zussen er al lang waren uitgegroeid, bleef ik maar knippen en plakken en uitvinden.
Ik ging de laatste jaren van de middelbare school als vanzelfsprekend toegepaste kunsten doen, waar ik heel veel technische bagage heb meegekregen. Vandaar de keuze voor ERG in Brussel later. Daar draait het meer om een algemene vorming, zoals filosofie, geschiedenis, literatuur. Die school heeft me als persoon sterk gevormd.
Achteraf gezien besef ik dat ik in ERG vooral veel videomontages heb gemaakt, en daar veel heb uit geleerd. Werken op ritme, klank, herhaling … het zijn aspecten die ook als ik mijn boeken maak een cruciale rol spelen. Waar ik mijn ideeën vandaan haal? Oei, moeilijk te zeggen. (Denkt na) Het varieert, maar wat zeker een grote rol speelt, is dat ik vaak met kinderen werk en voor hen voorlees. Zo wilde ik graag een verhaal vertellen rond de sterren en de kosmos, en ik vond niets dat me echt aansprak. Dus dacht ik, dan maak ik er zelf eentje (lacht).
Op zoek naar de juiste illustraties was ik wit papier aan het verknippen, en plots viel er – toevallig - een wit bolletje op een zwarte ondergrond. Door dat te zien, maakte ik de associatie met popcorn, iets waar ik als kind verzot op was. En zo ontstond die link tussen ontplofte mais, het grappige geluid daarvan, en de Melkweg.
Het is altijd een combinatie van verbeelding, impulsen van buitenaf, vormelijke associaties, toevalligheden … Ik test mijn eigen werk ook eerst altijd uit bij kinderen. Voor een ander boekje bijvoorbeeld merkte ik snel dat er te veel pagina’s waren en dat de montage niet goed zat. Eigenlijk creëren de lezers de boeken mee, ik zou dat directe contact met kinderen dan ook nooit willen verliezen.
Ik was amper negentien toen ik in Brussel aankwam, maar de stad zat mij vrijwel meteen goed. Ik wou ook graag weg van het provinciale leven in Frankrijk, en er viel hier zoveel te ontdekken. Door op heel veel verschillende plekken ateliers te geven, van boekhandels over bibliotheken tot parken, ken ik de stad intussen als mijn binnenzak en heb ik veel contacten gelegd. Brusselaars zijn erg welwillende mensen, vind ik. Er is echt veel goodwill om er samen het beste van te maken.
Ik doe bijna alles te voet hier. Ik hou ervan om te stappen, rond te kijken, te dromen. Zo komen vaak de beste ideeën, Noem Brussel dus ook gerust een bron van inspiratie.
Lees meer over: Brussel , Samenleving , Enfant Terrible , tekenaarscollectief cuistax , prentenboek
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.