Estelle Van Geyts, B&B-gastvrouw: ‘Voor het sociaal contact’

"Ik ben zelfstandig restauratrice: dat is eenzaam werk. Terwijl ik net graag mensen om me heen heb. Het vrat een beetje. Een bed & breakfast leek me dan ook een ideale aanvulling: gasten in de watten leggen, mensen mijn stad laten ontdekken, weg van de platgetreden paden.” Estelle Van Geyts pronkte onlangs met haar Guesthouse Chez Gaspart in de top vijf van Beste Bed & Breakfast van België 2011.

H et had helemaal anders kunnen lopen in Estelle Van Geyts' leven. "Zoals zoveel jongeren wist ik op mijn achttiende totaal niet wat ik later wou worden. Doordat mijn ouders allebei universitair geschoold zijn, ben ik een beetje als vanzelf aan de universiteit beland. Geneeskunde, aan de ULB. In mijn vierde jaar heb ik er de brui aan gegeven. Tijd om na te denken, een sabbatjaar, waarna ik aan La Cambre voor restauratrice van kunstwerken ben beginnen studeren."

"Met mijn diploma raakte ik niet echt aan de bak. Ik was er nog niet helemaal uit en ben uiteindelijk naar Marokko vertrokken. Vier maanden vakantie zou het worden, maar uiteindelijk ben ik er een jaar gebleven. Bij mijn terugkomst - mijn hoofd was weer helder - heb ik de koe bij de hoorns gevat en ben ik samen met een collega aan de slag gegaan als zelfstandig restauratrice. In die periode is ook het idee gerijpt om met een maison d'hôte te beginnen. Alles onder één dak, bij mij thuis in Elsene. Maar mijn woning leende zich er niet echt toe, en dus moest ik op zoek naar een geschikt pand."

"Een gelukkige samenloop van omstandigheden heeft me hier, aan het park van Vorst, doen belanden. Ik kende de buurt omdat ze op het traject ligt tussen waar ik woonde en het huis van mijn grootmoeder, en op een dag zag ik dit pand hier te koop staan. Een prachtig herenhuis, dat al een bed & breakfast herbergde. Perfect in orde, instapklaar: lang heb ik niet hoeven twijfelen, hoewel het natuurlijk een ferme investering was."

"Ik ben blij dat het zo gelopen is. Ik had voort kunnen studeren, het ging me betrekkelijk vlot af, maar wat als ik jaren later tot het besef was gekomen dat ik gevangen zat? Met een carrière die helemaal niet past bij wie ik ben, bij wie ik wil zijn? Ik heb een aantal vriendinnen voor wie de veertig nadert en die zeggen: 'Waar ben ik in 's hemelsnaam mee bezig? Het is niet wat ik wil, waar ik van hou.' Telkens als ik dat hoor, voel ik me extra goed in mijn vel: ik heb mijn crisis al veel vroeger doorgeworsteld dan zij, ik doe iets wat ik echt graag doe."

Europa over de vloer
Gewonnen heeft Chez Gaspart niet in de b&b-wedstrijd. Die eer viel De Waterzooi in Gent te beurt. Le Manoir Ivoire in Namen en Huis 't Schaep in Brugge vervolledigden het podium. Maar met de vierde plaats voor Chez Gaspart kan Van Geyts heel goed leven. "Genomineerd worden was al een hele eer, en de concurrentie was wel erg sterk."

"Mijn huis dateert van 1910, het einde van de art nouveau. Het is weliswaar een aantal keer gerenoveerd, maar altijd met respect. Een bijkomende troef is de wijk: een mooie illustratie van de rijke architecturale geschiedenis van Brussel. Ze werd in het leven geroepen door Leopold II en is een oase van rust in het hart van Brussel. Met prachtige voorbeelden van art nouveau, eclectische bouwstijlen of neorenaissance, zoals het gemeentehuis van Sint-Gillis, dat op een steenworp van hier ligt en waar je onder andere schitterende fresco's van Fernand Khnopff kunt bewonderen."


"Ik kon me werkelijk amper een betere ligging dromen, niet alleen omdat architectuur een van mijn dada's is. Vanop de bovenverdiepingen heb je hier een mooi uitzicht over Brussel, het park van Vorst is mijn tuin en die van mijn gasten. Vroeger heb ik graag aan het Kasteleinsplein in Elsene gewoond, maar hier vind ik nog beter mijn draai. De buurt is nog niet ingepalmd door expats, het is hier heel aangenaam leven door een gezonde mix."

"Heel praktisch ook: het metrostation Albert ligt nog geen veertig meter verderop; met de tram ben je heel snel in het centrum, en je hebt ook nog eens het Zuidstation op een boogscheut: heel interessant voor gasten die met de trein uit het buitenland komen."

En zo zijn er nogal wat. "Vooral Europeanen: Fransen, Nederlanders, Italianen, Zwitsers, ... Zodra er bijvoorbeeld een lovend artikel verschijnt in pakweg een Engelse publicatie, hangen er massaal mensen van over het Kanaal aan de telefoon. Ook Belgen krijg ik over de vloer, mensen die naar Brussel komen voor een concert en daarna niet onmiddellijk weer naar huis willen. Omdat het te laat is, omdat ze nog even van de stad willen genieten. Ik heb zelfs ooit een hele Belgische familie gehad die speciaal was gekomen om op de autoloze zondag met de fiets Brussel te verkennen."

"Heel aangenaam is ook dat mensen die voor dit soort overnachtingen kiezen, door de bank genomen altijd te vinden zijn voor een babbeltje en hun ervaringen willen delen. Dat past perfect bij mijn sociale natuur. Heel aangenaam, zeker als blijkt dat er nogal wat gemeenschappelijke interesses zijn. En dan heb je nog de habitués. Een Zweedse vrouw onder meer, die af en toe enkele dagen naar Brussel komt om te werken en dan steevast hier logeert. Zo is er na een tijd een zekere vriendschapsband gegroeid, een mooie bijkomende dimensie aan de relatie tussen gast en gastvrouw. Natuurlijk zijn er ook weleens gasten die een minder aangename herinnering nalaten. Meestal zijn dat mensen die niet gewend zijn aan deze formule van logeren en dat ook laten blijken. Maar gelukkig blijft het bij enkelingen."

"Het is niet de bedoeling dat de drie kamers hier altijd vol zitten, ik heb tenslotte ook nog mijn atelier hier, waar ik me even zo graag terugtrek om te restaureren. De ene keer voor verzamelaars, de andere keer voor instellingen, musea, verzekeringsmaatschappijen, handelaars - het varieert. Wel een constante is dat ik uitsluitend met papier werk. Tekeningen, aquarellen, gouaches, archiefdocumenten, gravures, litho's. Maar geen foto's of boeken."

Keuze van het hart
Van Geyts is tevreden met wat ze doet, én tevreden dat ze het in Brussel mag doen. "Toen ik drie was, zijn mijn ouders van Elsene naar de provincie verhuisd, naar Waterloo, waar ik ben opgegroeid. De stad is pas echt weer een deel van mijn leven geworden toen ik hier naar de middelbare school kwam, en op mijn 22ste ben ik in Brussel komen wonen. Een logische keuze, een keuze van het hart. Afgezien van die van mijn kindertijd zijn zowat al mijn herinneringen verbonden met Brussel. Goede herinneringen, heel goede zelfs. Zeker nadat ik een jaar was weggeweest, ben ik Brussel nog meer gaan appreciëren. Ik had de stad gemist, mijn vrienden, mijn leven hier."

"Brussel is het echt wel voor mij. Rijk aan cultuur, een stevig verenigingsleven, altijd wel iets te doen. Niet te groot, niet te klein. Niet te veel inwoners, niet te weinig. Precies goed voor mij. En de ongemakken en het weer neem je erbij. Overal in de stad is er ook veel groen, en vanaf het eerste zonnestraaltje komt iedereen buiten om ervan te genieten."

"De meesten van mijn vrienden wonen in Elsene, Etterbeek, Sint-Gillis... Mijn sociaal leven speelt zich dus vooral daar af. Maar ook in deze buurt beweeg ik me graag. Je hebt het park, je hebt Le Bar du Matin, een ideale plek om te relaxen met dat grote terras, dat bij mooi weer de hele dag zon krijgt, en 's avonds kun je er nog een concertje meepikken... En in de weekends, zeker met de zon van de partij, is Brussel gewoonweg super. Nee, ik zie me hier niet zo onmiddellijk vertrekken..."