Groot geloof in kleine zaaltjes: ook minder bekende religies eisen hun plek op

De aanwezigheid van verschillende religies, manifesteert zich vooral in het stadsbeeld. “Veel gebouwen worden omgevormd tot gebedshuis. Vooral op vrijdag en in het weekend zie je de gelovigen daar samenkomen,” zegt Schreiber nog.

Vrede, loyaliteit, gelijkheid en respect. Deze woorden prijken op zowat elke muur van de hoofdzetel van de Ahmadiyyagemeenschap. Die telt in Brussel ongeveer vierhonderd leden, al moeten ze voorlopig nog naar de moskee in Dilbeek, tot de nieuwe moskee in Ukkel in gebruik wordt genomen. “We zijn moslims zoals andere moslims,” legt Ahmed Tuseef uit. “Alleen geloven wij dat de Messias al op aarde is teruggekomen.” Tuseef is imam en leidt het vrijdaggebed in een gebedszaal die te klein is geworden. In het Nederlands leidt hij de preek in, daarna gaat hij verder in het Urdu.

Voor zijn moslimgemeenschap die eind negentiende eeuw werd opgericht in India, zijn dialoog en respect belangrijk. “Als we vandaag naar de media kijken, zien we de islam vooral in een context van terrorisme,” aldus Tuseef. “Maar in de Koran staat heel duidelijk dat je een goede mens moet zijn.”

Ahmadiyyagemeenschap

Vrede, loyaliteit, gelijkheid en respect. Deze woorden prijken op zowat elke muur van de hoofdzetel van de Ahmadiyyagemeenschap. Die telt in Brussel ongeveer vierhonderd leden, al moeten ze voorlopig nog naar de moskee in Dilbeek, tot de nieuwe moskee in Ukkel in gebruik wordt genomen. “We zijn moslims zoals andere moslims,” legt Ahmed Tuseef uit.

“Alleen geloven wij dat de Messias al op aarde is teruggekomen.” Tuseef is imam en leidt het vrijdaggebed in een gebedszaal die te klein is geworden. In het Nederlands leidt hij de preek in, daarna gaat hij verder in het Urdu. Voor zijn moslimgemeenschap die eind negentiende eeuw werd opgericht in India, zijn dialoog en respect belangrijk. “Als we vandaag naar de media kijken, zien we de islam vooral in een context van terrorisme,” aldus Tuseef. “Maar in de Koran staat heel duidelijk dat je een goede mens moet zijn.”

Pinksterkerk

In een voormalig industrieel pand in Jette speelt een band rockballads met Bijbelse teksten voor een zaal gevuld met zo’n driehonderd kerkgangers. Sommigen raken bijna in extase. “In de nabijheid van God komen, doen we door aanbidding en muziek,” legt Edgar Vega uit. Hij is pastor van de Centro Evangelistico Internacional, een van de meer dan driehonderd pinksterkerken in Brussel.

Wie op straat wil bidden, kan dat onopgemerkt, zegt pastor Vega tijdens de viering, want veel mensen staren heel de tijd naar een gsm. “Brussel is een buitengewone stad met veel rijkdom,” vertelt de Panamees die al meer dan twintig jaar in onze hoofdstad woont. “Maar ik zie een samenleving die haar waarden verliest. Jongeren praten niet meer met hun ouders, ouderen worden vergeten. Het is een mooie stad, maar de mooiste dingen sterven af. Op straat is er weinig vreugde. Mijn doel is om de mensen te redden.”

Boeddhisten

Begin februari vierden de Tibetaanse boeddhisten overal ter wereld Nieuwjaar. Dat valt elk jaar op een andere dag, omdat deze gemeenschap de maankalender volgt. In het Tibetaanse studiecentrum in
Sint-Gillis komen een tiental mensen samen.

Ze hangen met z’n allen nieuwe kleurrijke gebedsvlagjes op aan de stoepa, het bouwwerk dat relieken van een boeddhistische heilige bevat, zingen in groep mantra’s en mediteren in stilte. Lama Rinchen leidt alles in goede banen. “Wij hangen eerder een fi losofi e aan. Het gaat erom jezelf en de wereld rond je echt te leren kennen. Wat is de ware aard van je ziel? Daar begint alles mee.”

De zeventigjarige Française kwam zo’n vier jaar geleden naar Brussel, na een lang verblijf in Schotland. “Deze stad is kalmer en menselijker dan Parijs. Mensen die klagen over Brussel zijn denk ik nooit in Parijs geweest.”

Orthodoxen

Byzantijns gezang en wierook brengen gelovigen in de kathedraal van de Heilige Aartsengelen naar hogere sferen. Wie binnenstapt, kust eerst een icoon. “Een hemelse gebeurtenis,” zo benadrukt kerkvader of metropoliet Athenagoras van het orthodox aartsbisdom van België, dat dit jaar zijn gouden jubileum viert, het belang van de liturgie. “We trekken dan even uit de sleur van het dagelijkse leven om eventjes voor te proeven van het koninkrijk van God. We betreden een andere dimensie.”

In een stad die voortdurend in beweging is, brengt de kerk rust. “In de tijden waarin we nu leven, zijn onze kerken kleine oases,” vertelt aartspriester Athanasios Toparlakis, die de liturgie in de kathedraal leidt. “Hier bieden we mensen de mogelijkheid om zich even te bevrijden van alle moeilijkheden die ze soms hebben.” Als leider van een geloofsgemeenschap hecht metropoliet Athenagoras veel belang aan interreligieuze dialoog. Op dat vlak heeft Toparlakis, die al vijf jaar in Brussel woont, goede ervaringen.

“Op een dag was het zo hard aan het regenen, dat onze kathedraal overstroomde. Vijf mensen van Marokkaanse origine zagen me hier hulpeloos staan en kwamen me meteen helpen om de kerk schoon te maken,” glimlacht vader Athanasios. “Dit stond los van religieuze verschillen. Dat was liefde.”