Grote toeloop Oekraïners bij inzamelpunt: 'We zouden graag naar psycholoog willen'

In het inzamelpunt voor spullen voor Oekraïense vluchtelingen in Etterbeek heerst op vrijdag grote drukte. Ononderbroken komen mensen er kleren en ander materiaal afzetten en er ook opnieuw ophalen. De meeste Oekraïners zijn nog maar enkele weken in Brussel, maar blijven niet bij de pakken zitten. "Bonjour, ik volg al Franse les."

Het is vrijdagnamiddag en ter hoogte van de de Theuxstraat in Etterbeek wandelen mensen de straat op en af. Heel wat Brusselaars komen spullen doneren aan het inzamelpunt dat vijf dagen per week georganiseerd wordt door onder andere Solidarity with Ukraine, Oxfam en een heleboel vrijwilligers. Minstens evenveel Oekraïense vluchtelingen zijn er op zoek naar kleren, eten en andere benodigdheden.

De Oekraïense vluchtelingen bevinden zich amper enkele weken in Brussel, maar zijn volop bezig met hun weg te zoeken in het Brusselse leven. Zo kwam Natalya Pukhka (34) nauwelijks een week geleden aan in Brussel, vergezeld van haar kinderen van tien en veertien jaar oud, en het zusje van haar man van zestien jaar oud. Haar echtgenoot bevindt zich nog steeds in het Oekraïense Lviv. (lees verder onder de afbeelding)

"Tot voor kort was ik ook nog in Lviv waar ik andere vluchtelingen trachtte te helpen," vertelt Natalya. "Mijn kinderen waren intussen samen met hun grootmoeder in Polen. Een week geleden ben ik hen gaan halen en zijn we naar hier gekomen. De moeder van een vriend van me woont al langer in Brussel en stelde me voor naar hier te komen. Ik bel elke dag met mijn man, maar het gaat daar niet goed. Hij was er toen de zware aanval plaatsvond. Zelfs onze hond is er getraumatiseerd door geraakt."

Natalya woont momenteel bij vrienden in Brussel. De voorbije weken trachtte ze alle paperassen in orde te brengen. "Ik ging langs bij het OCMW en bij de gemeente. Op dit moment hebben we zo goed als geen geld, daarom zijn we hier. We zijn hier nog maar een week, maar ik wil zo snel mogelijk werk. Ik ben ingenieur en gespecialiseerd in verwarming, airconditioning en ventilatie. Als je werk weet, laat het me dan alsjeblieft weten."

Boetsja

Ook Natasha Kopotenko (49) wil zo snel mogelijk aan de slag. Met een doctoraat in de economie had ze in Kiev haar eigen bedrijf in import en export opgericht. Vandaag geeft ze aan in eender welke sector te willen starten. "Ook als poetsvrouw."

Dat Natasha niet bij de pakken blijft zitten, wordt meteen duidelijk wanneer ze ons begroet. "Bonjour, ik volg al Franse les," zijn haar eerste zinnen. Natasha is sinds 13 maart in Brussel, maar schreef zich meteen in voor Franse lessen. "Ik hoop dat ik het snel kan om zo snel mogelijk te kunnen werken. Over enkele dagen heb ik normaal gezien de toelating om te werken. Ik ben alvast begonnen met het uitsturen van mijn cv." (lees verder onder de afbeelding)

Natasha is afkomstig uit de Oekraïense hoofdstad Kiev, maar had ook een tweede woning in Boetsja, waarvan beelden van de gruwel die er plaatsvond, recent ook de Westerse media bereikten. Ook Natasha's mama woonde in Boetsja. "Sinds 27 februari had ik niets meer gehoord van haar," vertelt Natasha. "Vorige week kregen we bericht dat ze gedood was door Russische soldaten."

Natasha kwam naar Brussel in het gezelschap van haar achttienjarige dochter die journalistiek studeert. Een partner heeft ze niet. "Wij worden opgevangen door een jeugdvriendin die haar eigen immobedrijf in Ukkel heeft. Zij heeft voor ons een gezin gevonden dat ons kon opvangen. Ik ben erg blij dat we in Brussel zijn: de sfeer is hier echt goed."

Omdat Natasha in Oekraïne al een lange kankerbehandeling had ondergaan, zocht ze meteen ook naar een manier om haar maandelijkse controles plaats te laten vinden. "Ik schreef een brief naar de directeur van het Jules Bordet Instituut en ik kreeg vrijwel meteen een antwoord. Ik mag binnenkort op afspraak komen. Het enige wat we nu nog graag zouden doen, is wekelijks naar een psycholoog gaan. We hebben veel meegemaakt. Dat zou ons veel deugd doen."

Zonder dochter

Voor Svitlana Cherniak (48) geldt hetzelfde. Tijdens de tweede dag van de oorlog schuilde ze met haar dochter en ouders in een schuilkelder in Kiev. Omdat het gevaar maar niet wou wegebben, besliste Svitlana enkele weken geleden haar land te ontvluchten. Dat moest ze helemaal alleen doen.

"Ik smeek mijn 19-jarige dochter nog elke dag om ook naar hier te komen, maar ze wil niet. Ze is nogal patriottisch van aard en wil daar blijven. Ze logeert momenteel bij vrienden. Ook mijn ouders zijn niet meegekomen." (lees verder onder de afbeelding)

Svitlana wordt sinds 2 maart opgevangen door vrienden in Schaarbeek. In Oekraïne volgde ze een opleiding als journalist, maar startte nadien haar eigen bedrijfje op. "Ik kwam naar Brussel nadat een oud-klasgenoot me dat voorstelde. Ik heb intussen mijn registratie bij de gemeente achter de rug en mijn inschrijving bij het OCMW. De voorbije weken probeerde ik ook om in contact te komen met lotgenoten."

Ook Svitlana startte met Franse les in de hoop zo snel mogelijk aan werk te raken. "Maar wat ik vooral hoop, is dat de oorlog zo snel mogelijk stopt en dat er geen tweede golf van geweld komt, zoals op sommige plekken wordt aangekondigd. Dat is mijn grootste droom."