JOUW VRAAG. Zijn er nog echte jazzclubs in Brussel?

“Sounds is zowat elke dag open, je kan er aan een tafel iets drinken en de concerten beginnen pas laat, niet voor halftien. Echt zoals vroeger dus. Al staat het bestaan van die club al een tijdje op de helling, sinds eigenaar Sergio Duvalloni haar ongeveer twee jaar geleden te koop heeft gezet. Ook L’Archiduc past eigenlijk wel in het rijtje van klassieke jazzclubs, maar da’s misschien eerder een kroeg dan een echte club.”

Het Brussels agentschap voor toerisme, visit.brussels, heeft zelf een website uitgewerkt om de hoofdstedelijke jazzcultuur in de kijker te zetten. Daar vinden we heel wat meer locaties terug. Roskam, Café Floréo en zelfs de Bonnefooi. “Ja, maar die kan je bezwaarlijk jazzclubs noemen. In Floréo wordt in de eerste plaats tango en wereldmuziek gepeeld en is er maar af en toe een jazzoptreden. In de Roskam en de Bonnefooi staat soms wel een jazzgroep op het podium, maar dat is zeker niet het enige genre dat er geprogrammeerd wordt. Dat is helemaal anders dan in L’Archiduc. Daar staat uitsluitend jazz op en worden ook alleen maar jazzconcerten gegeven.”

Het gaat er zeker op achteruit met de jazzclubs in Brussel, dat vindt toch Briquet. “Je merkt het gewoon al aan het feit dat Sounds al zo lang te koop staat, wie wil er nu nog het risico nemen om een jazzclub open te doen? Nog zo’n sprekend voorbeeld: er is geen enkele club uit de naoorlogse gloriejaren die nu nog steeds bestaat. De Sounds is iets meer dan dertig jaar oud en dat is bij mijn weten de oudste in de hoofdstad. De Archiduc bestaat wel al sinds 1937, maar daar is dan weer een hiaat in de jaren tachtig.”

Maar enige nuance is wel nodig vindt Briquet, want volgens hem was het ook in het verleden niet allemaal rozengeur en maneschijn. “Ja, er waren hier zeker legendarische jazzclubs. Je had Paul’s, Le Travers of Blue Note. Er gebeurde vroeger in Brussel erg veel. Maar de meeste van die plekken waren geen lang leven beschoren. Het bewijs, onze grootste jazzmuzikanten gingen hun succes elders zoeken. In Duitsland, Londen en de VS. Toots is daar het bekendste voorbeeld van, maar ze deden het allemaal. Je moet het verleden zeker niet te veel verheerlijken.”

Echte jazzclubs zijn er dus maar weinig, al zijn er wel een aantal plaatsen in de hoofdstad die Briquet toch ook zo zou bestempelen, “al is dat dan in een iets minder klassieke zin van het woord. Jazz Station in Sint-Joost bijvoorbeeld. Daar beginnen de concerten wat vroeger, meer zoals een concertzaal. Maar dat is wel een van de meest interessante plekken in de hoofdstad. Dan heb je nog The Music Village. Da’s wel een echte club, maar eentje in de Amerikaanse stijl. Je kan er iets gaan eten en ondertussen treden er jazzbands op. Hier vallen ze echt wat uit de toon, maar in de VS is dat de standaard. En zelfs nieuwkomer Walter hoort voor mij in dit rijtje thuis. Het project van drummer Teun Verbruggen is een artistieke werkplaats, maar ze trekken er heel hard de kaart van de freejazz, van de avant-garde. Er wordt erg veel ingezet op improvisatie, wat in de originele clubs ook gebeurde. De werkplaats mocht pas nog op Gent Jazz een hele dag cureren en dat was een groot succes.” De opvolging van de echte jazzclubs lijkt alvast verzekerd.

BIG CITY: stel zelf je vraag

Elke week gaat BRUZZ met Big City op zoek naar antwoorden op jouw vragen over Brussel. Vragen allerhande over jouw stad stel je online aan de redactie. De vraag met de meeste voorkeuren wordt onderzocht en beantwoord.

Ook een vraag over Brussel? Zet onze journalisten aan het werk en stel je vraag in Big City.