Laïa (20): 'Er zijn wel wat spanningen geweest door mijn besmetting'

Ze worstelen met hun beperkte vrijheid in coronatijden, beleven hun studententijd grotendeels achter hun computerscherm en worden op de koop toe vaak met de vinger gewezen. Maar hoe beleven studenten zelf het einde van dit horrorjaar 2020? Deze VUB-studenten interviewden hun lotgenoten.

“Zonder mijn mama had ik de lockdown niet overleefd. Ik voelde me oprecht slecht en dacht dat ik zou hervallen in mijn depressie. Mijn mama heeft me toen aangespoord opnieuw te beginnen met mijn medicatie. Ze kalmeerde me en zei dat we later wel zouden zien wat er zou gebeuren. Ook toen ik Covid-19 had, was mama mijn steun. Ik wilde up-to-date blijven met school en mijn lessen volgen, maar na twee seconden les te hebben gekeken, viel ik in slaap. Mama zei me dat ik beter de slaap kon inhalen tot ik me sterker voelde. “Nu maar twee woorden van de les oppikken, heeft toch geen zin”, zei ze. Ik ben ook dankbaar dat mijn ouders me niet in mijn kamer hebben opgesloten. Ik vond het moeilijk dat ik ze niet mocht knuffelen, maar het was al een troost dat ik niet alleen moest eten.

Ik slaap met mijn raam open, dus toen ik hoofdpijn kreeg, dacht ik dat het daardoor kwam. Tot mama die avond eucalyptusthee voor me zette om mijn neus vrij te maken. Volgens mijn ouders rook heel de woonkamer naar eucalyptus, maar ik rook niks. Later kreeg ik ook koorts en mijn smaak verdween opeens. Toen wist ik dat het corona was. Ik zou bang zijn geweest als de test negatief was, want wat kon het anders zijn? Het resultaat was geen opluchting, maar ik was wel blij dat ik zeker wist wat het was.

In onze familie zijn er wel wat spanningen geweest door mijn besmetting. Papa’s broer was enorm ongerust en wilde absoluut niet dat hij ook ziek zou worden. Ik voelde me daar zo slecht over, het leek net alsof ik vuil was.

Ik ben ook sceptischer tegenover de maatregelen sinds ik corona heb gehad. Ik ga niet liegen. Ik heb alle regels nauw opgevolgd en toch heb ik het gekregen. Ik begon mijn les met mijn handen te ontsmetten en meteen daarna deed ik hetzelfde. Dat ze dan zeggen dat het aan de jongeren ligt, snap ik niet. Daar komen inderdaad de beelden van, maar ik zie ook veel oudere mensen hun mondmasker verkeerd dragen. Alle mensen rondom mij volgen de maatregelen goed op. Ik vind het ook vooral erg dat ze zeggen dat jongeren zich aanstellen, want waarom mogen wij ons niet slecht voelen? Heel ons sociaal leven is weg.”

Loes Francken

Dit stuk werd geschreven door VUB-studenten van de derde bachelor voor het vak 'Journalistiek en Burgerschap'.