Muzikante klaagt seksuele intimidatie aan met liedje: 'Ik ben geen fietsend stuk vlees'

Of ze sportkleding draagt, of een rood zwetend hoofd heeft, het maakt de mannen op de Brusselse straten niets uit: ze fluiten haar toch wel na. Met een liedje schreef de Brusselse muzikante Lydie Thonnard haar frustraties daarover van zich af.

Thonnard fietst al sinds ze in Brussel woont, zes jaar ongeveer. Het is immers praktisch en snel, en het geeft haar een gevoel van vrijheid. Alleen als het heel hard regent kiest ze voor een ander vervoersmiddel.

Het enige nadeel: ze krijgt tijdens het fietsen heel wat onaangename reacties van mannen die haar dingen naroepen of naar haar fluiten. "Ik ben altijd zeer verbaasd, want zelfs in sportkleding, rood van de inspanning, in de regen of druipend van het zweet, fluiten sommigen nog steeds naar me," zegt Thonnard aan de RTBF.

Een paar keer per maand is het raak, en krijgt ze te horen "rijd niet zo snel," of "bonsoir mademoiselle" - opmerkingen die een man op de fiets zeker niet zou krijgen.

Om haar frustraties daarover kwijt te raken, schreef ze een liedje. "Fluit niet naar me, ook al ben je knap. Dat je mijn kleren leuk vindt, is geen reden om een eikel te zijn. Dus houd je mond, en probeer me niet te versieren, want zo beland ik niet in je armen."

De muzikante studeerde dwarsfluit en pedagogie aan het conservatorium in Luik, en werkt nu als docent aan verschillende Brusselse muziekscholen. Daarnaast maakt ze deel uit van het a-capellagroep 'Les chanteuses anonymes', waarvoor ze ook zingt.

Het was helemaal niet de bedoeling om een protestliedje te schrijven, het kwam als vanzelf boven tijdens het fietsen, zegt Thonnard aan BRUZZ. "Ik was gewoon geïrriteerd door weer een nieuwe reactie op straat en dat heb ik geuit door te zingen." Vervolgens heeft ze de video op de fiets opgenomen, en op Facebook gezet. Daar werd het al meer dan honderd keer gedeeld.