Nieuwe Italianen: Francesco, tuinman bij de expats

Francesco Merlin is 35 en afkomstig uit Padua. Tien jaar geleden komt hij de zomer doorbrengen bij zijn zus in Brussel. Hij woont hier nog steeds. Zijn job: tuinman in de tuinen van de Brusselse eurocraten.

Na zijn studies landbouwkunde weet Francesco niet helemaal hoe hij verder wil. Hij heeft vrije tijd en gaat zijn zus, die in Brussel woont met haar dochtertje, bezoeken. Hij neemt hier Franse les en vindt Brussel aangenaam. “Het idee om hier te werken, in het verlengde van mijn studies, is echt in Brussel geboren.”

'Werken als een gek, voor mezelf'
Francesco is nu tuinman en landschapsarchitect. In het begin krijgt hij in Brussel wel wat “deuren in het gezicht”, vertelt hij. Hij spreekt naast Italiaans alleen slecht Engels en mensen hier zeggen hem dat hij zonder Frans en Nederlands nergens zal komen.

Francesco herinnert zich hoe hij verrast was door het kosmopolitisme van Brussel. “Het was vreemd om uit te gaan met mensen die vier of vijf verschillende talen spraken, bijna tegelijk.” Nu vindt hij dat een grote meerwaarde van Brussel. De scheidingslijn tussen Vlamingen en Franstaligen zal hij echter nooit verstaan, zegt Francesco.

Na twee jaar in Brussel gaat Franceso even terug naar Italië voor een job, vertelt hij. Het duurt maar drie maanden en hij wordt slecht betaald. “Ik maakte de klik”, zegt Francesco. “Als ik dan toch moet werken als een gek, dan beter voor mezelf.” Francesco besluit definitief naar België te verhuizen.

Een opvallend verschil tussen Brussel en Italiaanse steden ziet Francesco in het meer of minder aanwezig zijn van een sociale hiërarchie. Hij is tuinman en kan hier een glas gaan drinken met werknemers van de Europese instellingen. Dat ziet hij in Italië nog niet zo gauw gebeuren. Die apero’s leveren Francesco heel wat werk op. Een groot deel van zijn cliënteel zijn Europese expats in Brussel en omstreken.

“Mijn werk gaat goed met dank aan God, en ook aan mezelf”, zegt Francesco. Maar het weer maakt het moeilijk. Je kan in België als tuinman geen plannen maken voor meer dan drie dagen vooruit en vaak gaat het als er zon is aangekondigd op de dag zelf nog fout, weet Francesco zoals elke Belg.

Brussel = thuis
Francesco had twee keer een relatie met een Belgische vrouw. Hij zegt niet te willen vervallen in clichés of veralgemenen, maar “de Belgische vrouw is heel kalm. Wij Italianen zijn nerveuzer. Ik denk ook dat Belgen dat van ons appreciëren.” Verder ondervond Francesco geen grote verschillen.

“Ik ben Italiaan, tot in de manier waarop ik spreek en me gedraag. Maar Brussel is m’n thuis”, zegt Francesco. Hij beschrijft hoe hij een aantal jaar geleden op reis was en heimwee kreeg naar huis. Dat thuis was Brussel, besefte hij. “Ik ben mijn wortels een beetje kwijt. Ik denk niet dat ik ooit naar Italië terugkeer.”

Het favoriete Italiaanse adresje van Francesco in Brussel: "Ik zoek nog een goede pizza!"