Poonam Sharma-Murray: 'Na internationale zwerftocht'

“India is een van de belangrijkste redenen dat ik met mijn label ben begonnen. Ik wilde de band met mijn geboorteland behouden, al woonde ik in het buitenland. Niet als toerist, niet als occasionele bezoeker. Wel als iemand die deel uitmaakt van het weefsel van dat complexe land. Iemand die tegelijkertijd op ontdekkingstocht is.” Poonam Sharma-Murray is een kind van India met de Amerikaanse nationaliteit. Ze is ook moeder en zakenvrouw.

Z e is geboren in Delhi. Eind de jaren 1960. Vader, architect. Moeder, onderwijzeres. “Mijn ouders hebben me een heel traditionele opvoeding gegeven, met de moederfiguur die het huishouden regelde. Toen ik acht was zijn ze naar de Verenigde Staten verhuisd. Naar Chicago. Een onderneming waarvan de afloop allerminst zeker was. Daarom besloten ze wijselijk om mijn zus, mijn broer en mij in een pensionaat onder te brengen. Opdat onze opvoeding niet zou lijden onder hun avontuurlijke plannen. Het was een gemis voor ons, maar we begrepen wel waarom het gebeurde.”

“Vier jaar later ben ik hen, samen met mijn zus, naar de States gevolgd. In mei 1978. Er volgde een winter die ik nooit zal vergeten. Een winter waarin alle plaatselijke records wat betreft sneeuwval naar de geschiedenisboeken werden verwezen. Komende van het zonnige India, was het een confrontatie die kon tellen.”
“Maar ja, de zin voor avontuur zat blijkbaar in de genen. Vooraleer ik voor mijn Master of Business ben gegaan, heb ik nogal wat gereisd. Op mijn eentje, met de rugzak. Ontdekken en vervolgens ook leren. Leren aan de Thunderbird School of Global Management, in Arizona. Een van de oudste universiteiten die een MBA-opleiding voor internationaal zakenverkeer in haar programma heeft. Alweer een avontuur. Van Chicago, met zijn barre winters, naar de woestijn van Arizona, waar de zon bijna steeds schijnt. Van de internationale stad, naar Redneckgebied, waarin de Thunderbird universiteit een beetje als een eiland is. Een eiland waar jongeren uit de vier windstreken kennis komen opdoen. Een beetje de Verenigde Naties in de woestijn. Ik heb er ook mijn toekomstige echtgenoot, Jonathan, die van Schotse afkomst is en in Frankrijk is opgegroeid, leren kennen. Een mooie mix, helemaal naar het beeld van Brussel waar we uiteindelijk zijn beland.”

Vaste plek
Na hun huwelijk hebben de kinderen van het exotische India en van het barre Schotland, eerst de lucht van Parijs opgesnoven. “Omdat Jonathan er was opgegroeid, de familie er nog steeds een huis had in het historische gedeelte van Marly-le-Roy, nabij Versailles. Een huis uit de vijftiende eeuw dat mijn schoonouders hadden gerestaureerd. Daarna zijn we voor het eerst naar Brussel verhuisd, naar Watermaal-Bosvoorde. Ons verblijf daar heeft anderhalf jaar geduurd. Daarna zijn we weer verhuisd omdat mijn man, die actief is in de telecommunicatie, werk had gevonden in Amsterdam. Vier jaar later zijn we teruggekeerd. Een bewuste keuze. Bij onze eerste passage ondervonden we dat de levenskwaliteit hoog is. Daar in Watermaal-Bosvoorde – een mooie gemeente – hadden we het Zoniënwoud bij de hand, de sfeer was internationaal, er was een gemeenschapsleven. Nooit vergeet ik onze ontvangst. Warm, er waren zelfs buren die kwamen aanbellen om zich voor te stellen, om ons uit te nodigen voor een barbecue om elkaar beter te leren kennen. Een aanzienlijk contrast met onze Parijse periode, al was Jonathan er opgegroeid, al kende hij er de mensen.”

Opnieuw Brussel, nu dertien jaar geleden. Het was niet bij gebrek aan keuze. “New York, Parijs, Londen, het kon allemaal, maar het was Brussel dat ons het meeste aansprak. Mede omdat we twee kleine kinderen hadden, een dochter en een zoon. We konden ons geen betere plek voorstellen, als het gaat om de combinatie van internationale stad en een gezinsleven. ‘Maar waarom toch Brussel, het regent er heel de tijd?!’, werd me gezegd. Tja. Parijs of Londen interesseerden me niet, al werkte ik toen voor een consultancybureau in de Britse hoofdstad. Voor mijn man was New York dan weer out of the question, hij wilde per se in Europa blijven.”

“Het heeft veel veranderd voor ons. Voor het eerst hadden we een vaste plek. Ik heb na enkele jaren ook mijn job opgegeven, het reizen voor het werk, omdat ik huisvrouw wilde zijn, voor een tijd. Ik wilde er zijn voor onze kinderen in die nieuwe omgeving, die hen vreemd was. Er waren natuurlijk de au-pairs die hen liefde gaven, maar dat is nog steeds niet hetzelfde als de liefde en de aandacht van een moeder.”

Kort rokje
Toen woonden Poonam en Jonathan in de buurt van de Abdij van Ter Kameren – “We werden er elke dag aangenaam wakker met het klokkengelui” – nu is de wijk van de vijvers van Elsene hun thuis. Waar ze een woning hebben gekocht, als verankering in Brussel.

“Hier wonen bevalt ons uitermate. Een mooie omgeving: er is leven en alles is bereikbaar, zelfs te voet. Of met de fiets. Mijn man pendelt elke dag naar zijn bureau, vlakbij het Luxemburgplein, het hart van de Europese wijk. Deze wijk is een chique wijk, ja. Op twee minuten stappen van hier heb je de duurste huizen die je in Brussel kan vinden. Maar de buurt is niet afgescheiden van de mensen die het met minder moeten stellen; te voet ben je op enkele minuten in de populaire Portugese wijk rond Flagey.”

“Natuurlijk zijn er negatieve kanten aan de stad, aan de ingewikkelde biotoop die Brussel is. Waakzaamheid is geboden, zeker als je kinderen hebt. Bijvoorbeeld als je aan je tienerdochter raad moet geven als ze uitgaat: ‘Je wil vanavond een kort rokje dragen? Doe dat alsjeblieft niet op straat. Stop dat rokje maar in je handtas en doe het aan als je op je bestemming bent aangekomen’. Want er is wel degelijk een agressief kantje aan Brussel, zeker tegenover vrouwen of meisjes die alleen op stap zijn, iets wat ik in Chicago niet heb ondervonden.”

“Iets wat me nog meer stoort, is het complete gebrek aan hoffelijkheid in het verkeer. Er is weinig of geen respect voor de regels of voor de andere weggebruiker. Dat was en is nog steeds wennen, om grotendeels opgegroeid zijnde in de Verenigde Staten. Waar de burgerzin groter is dan in Brussel. En laat burgerzin belangrijk zijn: iedereen is een beetje mee verantwoordelijk voor de plek waar hij leeft. Iets zomaar op straat gooien, wat in Brussel vaak achteloos gebeurt, is iets waar ik behoorlijk de kriebels van krijg.”

Tastbaar
De voordelen, de nadelen. “Toch speelt ons leven zich wel degelijk hier af. Zeker nu ik van thuis uit werk. Maar tegelijkertijd heb ik India allerminst losgelaten. Net zoals mijn man Schotland nog steeds in zich draagt, jarenlang is hij hier actief geweest binnen de Caledonian Society. Een vereniging die drie tot vier evenementen per jaar organiseert.”

De roots van mijn gastvrouw liggen echter niet in Schotland, wel in India. Het hart van haar activiteiten als zelfstandig ondernemer. “Ik heb mijn firma in 2005 opgericht: enkel met het huishouden bezig zijn, bleek niets voor mij te zijn. Ik wilde iets doen dat een band had met mijn vaderland, iets anders dan het wereldje van de consultancy en human resources, iets tastbaars. Kunnen zien en voelen wat ik deed, creatief bezig zijn. Zo ben ik terechtgekomen in India, de ambachtslui die ingebed zijn in de Indiase traditie en uiterst geraffineerde producten afleveren. Met textiel, hout, beenderen, metaal, halfedelstenen... Iets wat in heel veel andere delen van de wereld verloren is gegaan.”

TEXTIEL VOOR DE HELE WERELD

Onder het logo, Poonam’s House, laat Poonam Sharma-Murray textiel vervaardigen voor musea over de hele wereld, heeft ze eveneens haar huishoudelijke collectie, haar eigen modelijn. Kleding, accessoires. Twee collecties per jaar. “Het werk voor de musea is er op aanvraag, mijn collectie verkoop ik aan privé-cliënten. Hier thuis, maar ook in Londen, in Luxemburg, Parijs. Met één constante: het is allemaal handwerk, met de nadruk op kwaliteit. Er zijn zoveel andere plaatsen waar ik mijn boîte had kunnen oprichten. Maar Brussel voelde het beste aan. Er is de dynamiek die speelt, het gemak.”

Poonam’s House houdt op 24, 25, 26 en 27 april huisverkoop. Inschrijving is verplicht. De contactgegevens zijn te vinden op www.poonamshouse.com.