Sint-Joost rouwt om 'Tonton Eugène': 'Met hem sterft deel van de ziel van de gemeente'

Eugène Kalala is niet meer. De coördinator van de Sint-Joostse straathoekwerkers is woensdag op 54-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van covid-19. Kalala werkte 20 jaar voor de dienst Preventie van Sint-Joost-ten-Node en groeide uit tot een begrip in de gemeente. Het verdriet om zijn dood is dan ook enorm.

Op elk pleintje in Sint-Joost kennen ze ‘Tonton Eugène’ wel. Zijn zachte karakter maakte hem geliefd bij jong en oud. Zelfs Marokkaans international Nabil Dirar (Fenerbahçe en ex-Club Brugge) speelde nog minivoetbaltornooitjes onder het wakend oog van Kalala. “Samen met Eugène stonden we erop dat er in elk team spelers van minstens drie verschillende origines zaten,” verklaart Zulfikar Kir, met wie Eugène tien jaar samenwerkte en vijf jaar lang een tandem vormde. “Zo wilden we de jeugd van jongs af aan een open geest meegeven.”

De ziel van Sint-Joost

Tijdens zijn twintig jaar durende carrière heeft Tonton Eugène heel wat jongeren de weg getoond. “Eugène is een monument in Sint-Joost. Iedereen kent hem. Op het bericht van zijn overlijden zie ik steunbetuigingen binnenkomen uit Marokko, Turkije en Congo. De mensen die hier opgroeiden en nadien in het land van hun origine zijn gaan wonen, zijn hem niet vergeten.”

Ook burgemeester van Sint-Joost-ten-Node Emir Kir (PS) betuigde zijn medeleven. “Hij laat een enorme leegte achter. Een deel van de ziel van Sint-Joost sterft samen met hem. Al onze gedachten gaan uit naar zijn familie, zijn collega's en de vele jongeren die hij met al zijn energie heeft gesteund. In het gemeenteblad zal een eerbetoon aan hem worden gebracht om de herinnering aan een buitengewone en toegewijde man, onze nonkel Eugène, levendig te houden."

Onder collega’s wordt Eugène gezien als iemand die zich met enorm veel overtuiging inzette voor anderen. “Hij heeft van het begin tot het einde geschitterd,” vertelt zijn chef Christine Pauporté van de dienst Preventie aan BRUZZ. “Eugène droeg steeds enorm veel positieve energie met zich mee. Hij hield van iedereen en iedereen hield van hem.”

Een verfrommeld papiertje

Kalala begon op 1 augustus 2001 als straathoekwerker bij het departement Preventie van de gemeente Sint-Joost-ten-Node en schopte het in 2012, zonder diploma, zelfs tot coördinator. Ervoor vertelde hij verhaaltjes aan jongeren. Hij deed dat als vrijwilliger voor de vzw La Ruelle.

“Ik weet nog goed dat we bij de gemeente besloten een vacature uit te schrijven voor een straathoekwerker die zich zou ontfermen over de Sub-Saharaanse jeugd in de gemeente. Na nog geen uur tijd hadden we al tientallen sollicitaties ontvangen. Daarbij sprong een verfrommeld papiertje in het oog. Het was het cv van Eugène,” herinnert Christine Pauporté zich.

Kalala wilde de job zo graag dat hij geen tijd wilde verliezen en dan maar besloot om zijn curriculum vitae snel op een papiertje neer te pennen. Het was niet zozeer de onconventionele vorm van zijn cv die zijn toekomstige chef intrigeerde, maar wel wat erop stond. “Van alle profielen, was Eugène veruit de meest bijzondere sollicitant. Hij was naast verhalenverteller ook greco-romaans worstelaar en kwam meteen erg volwassen over,” vertelt Pauporté.

Die maturiteit komt volgens zijn chef voort uit Eugènes eigen ervaringen. Kalala is geboren in Congo, waarna hij als nieuwkomer in België zijn weg moest vinden. “Zelfs hier bij het gemeentebestuur werd het hem niet altijd gemakkelijk gemaakt. Eugène heeft in zijn leven een aantal heftige dingen meegemaakt, maar hij bleef altijd positief,” verklaart Pauporté, voor wie Kalala twintig jaar werkte.

Het beste moet nog komen

Dat optimisme probeerde Eugène ook aan de Sint-Joostse jeugd mee te geven. “De jongeren konden zich aan hem spiegelen. Ze zagen dat hij er ondanks vele tegenslagen wel stond. Hij was een erg charismatisch persoon,” weet Pauporté.

Ook zijn ex-collega Zulfikar Kir zag hoe de jongeren opkeken naar Eugène. “Als een van zijn jongeren het hoofd liet hangen, haalde Tonton Eugène steevast zijn bekende leuze boven. “Verlies geen tijd en energie door te klagen! Blijf doorgaan, het beste moet nog komen,” zei hij dan.”

Zelf had Eugène al een tijd lang gezondheidsproblemen. Hij nam verlof om even uit te rusten, maar raakte toen besmet met het coronavirus. Nu Eugène nooit meer uit verlof zal terugkomen, blijven zijn collega’s verweesd achter. Eugène Kalala laat een vrouw en twee kinderen achter.