Sourour Abouda stierf vorige week in politiecel: 'Ze hield meer van het leven dan wie ook'

Sprankelend, glimlachend en iemand die altijd voor anderen klaarstond: zo omschrijven vrienden en familieleden Sourour Abouda. De 46-jarige vrouw uit Brussel Stad kwam afgelopen donderdag om nog onbekende redenen om het leven in een politiecel. Een terugblik op haar werk en leven.

Voor het graf van de onbekende soldaat aan Congreskolom liggen bloemen, kaarsen en foto’s van Sourour. Een paar honderd meter verderop liet Sourour Abouda op 12 januari het leven in een cel van de politie. Met de dood van Sourour is een sprankelende persoonlijkheid verloren gegaan, zeggen vrienden en familieleden die BRUZZ sprak.

Sourour is geboren en getogen in Stad Brussel. Haar ouders, geëmigreerd vanuit Tunesië, waren zorgkundige in het ziekenhuis en MIVB-medewerker. Ze was de eerste dochter, alleen een oudere broer ging haar voor in een gezin met vier kinderen. Ze groeide op in een creatief nest. Haar broers groeiden op en werden politieagent en kunstenaar, haar zus werd een internationaal geroemde dj. Zelf werkte Sourour in de sociaal-culturele sector.

De 46-jarige vrouw laat een 19-jarige zoon achter, Allan, laatstejaars scholier, toekomstig student aan de ULB. Ze was overtuigd alleenstaand moeder en dol op haar zoon. "Ik betekende alles voor haar," zegt Allan daar zelf over. Zijn moeder woonde elke voetbalwedstrijd bij die hij speelde vanaf zijn zesde tot zijn negentiende. Ze kwam de afgelopen tijd niet alleen kijken naar Allans trainingen, maar ook naar de trainingen die hij gaf. Op die momenten keken ze samen hoe zijn pupillen het deden op het veld.

In haar vrije tijd bezocht Sourour graag musea, met haar zoon heeft ze alle Brusselse musea wel eens bezocht. Een favoriet van Allan - toen hij klein was - was het Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis. Er was een periode waarin Allan zijn moeder maandelijks kon overtuigen om samen te gaan kijken. Recenter trokken moeder en zoon samen naar de expositie van Frida Kahlo. Sourour hield van het werk van de Mexicaanse surrealistische kunstenaar, die een wereldwijd feministisch icoon is geworden.

Zelf zette de geëngageerde vrouw zich in voor verschillende verenigingen, waaronder de feministische solidariteitsorganisatie BruZelle. Ze droomde ervan om een filiaal van deze organisatie te lanceren in Tunesië – het geboorteland van haar ouders, waar ze zelf sporadisch kwam.

Naast moeder, zus, dochter en vrijwilligster, was Sourour ook werkneemster. In het verleden werkte ze onder andere voor de RTBF en Samusocial. In 2019 begon ze als administratief medewerkster bij sociaalecologische organisatie Présence et Action Culturelles (PAC), maar ze werkte ook inhoudelijk mee tijdens evenementen. Haar directrice Sarah de Liamchine omschrijft haar als "attent" en als iemand met een 'bijzondere aandacht voor andere mensen.'

Of het nu collega’s in Wallonië waren, of mensen die ze nog niet kende, Sourour legde snel contacten. "Haar dood zal een grote leegte achterlaten in onze beweging, maar haar menselijkheid en energie zullen blijven hangen bij allen die haar kenden," schrijft PAC dan ook in een officiële mededeling.

Die bewuste nacht

Ook de laatste dag voor haar dood bracht ze door met collega’s. PAC hield een nieuwjaarslunch in een restaurant. "Sourour lachte, ze sprak over reizen naar het buitenland, er was niets abnormaals aan de hand," herinnert De Liamchine.

Het evenement eindigde rond 19 uur. Wat er daarna gebeurde, weet niemand voorlopig. Is Sourour nog naar een ander feest gegaan? Heeft ze te veel gedronken – zoals de keuze van de politie om haar in een ontnuchteringscel op te sluiten doet vermoeden?

Ze ging wel vaker tot laat uit, en ze dronk ook, maar niet meer dan anderen en ze kwam altijd goed thuis. Hoe is ze dan donderdagochtend in een auto verzeild die niet van haar was - de reden voor de oproep aan de politie? Hoe overleed ze in de cel? Gaat het om zelfmoord? Allan en de rest van de familie geloven het niet: "Sourour hield meer van het leven dan wie ook."

Op zoek naar de waarheid

De Congreskolom werd niet voor niets gekozen als locatie voor Sourours bloemen en kaarsen. Activisten willen het monument – dat werd opgericht om de Belgische Grondwet te eren - een nieuwe invulling geven. Want in twee jaar tijd overleden drie verschillende personen in het detentiecentrum van de politie in de Koningsstraat. Het kleine altaar staat symbool voor de waarheid die nog niet volledig bekend is.

Ook Allan wil weten hoe zijn moeder is komen te overlijden. Zelfs als ze te veel zou hebben gedronken, of zichzelf met haar trui van het leven heeft beroofd - zoals het Brussels parket eerder zei - waarom greep de politie dan niet in? Die vraag spookt door Allans hoofd. "Wat er ook gebeurd is, er werd geen toezicht gehouden," zegt hij stellig.

Voor Allan is de dood van zijn moeder "abnormaal", "onmogelijk" en "onvergeeflijk". Dat schreef hij in een Instagram-post in de eerste dagen na Sourours dood. Hij noemt het overlijden van zijn moeder "een procedurefout" wegens het vermeende gebrek aan toezicht.

Het toxicologische onderzoek zal hopelijk meer vertellen, omdat het laat zien wat Sourour in haar bloed had op het moment van overlijden. De familie hoopt via een advocaat nog meer informatie te krijgen, bijvoorbeeld de camerabeelden uit het detentiecentrum.

Wanneer duikt de informatie op die uitsluitsel geeft over Sourours overlijden? Of duurt het - zoals bij Ilyes en Mohamed Amine - nog een jaar of langer voordat de familie alle beschikbare informatie in heeft gezien? "Ik heb vertrouwen in onze advocaat, toch weet ik zeker dat het jaren zal duren voordat we de waarheid kennen" zegt Allan berustend. "Maar ondanks alles blijven we hoop houden."