‘Strippers zijn therapeuten met een string’

Overdag leidt ze een klerenwinkel, ‘s nachts stript en danst ze in stripclub L’Empire. Jessica Rul bijt de spits af in het tweede seizoen van de YouTube-reeks van BRUZZ Wat wil je weten?

“In zo’n stripclub zie je hoe kwetsbaar mannen zijn, hoe naïef ook. Heel vaak geloven ze de fantasie die wij verkopen, denken ze dat we elkaar nog buiten de club gaan zien. Terwijl wij gewoon onze job aan het doen zijn, misschien heel goed dan (lachje).”

“Als stripper en danser leer je je lichaam beter kennen, je lichaam ownen en je beter in je vel voelen. Je wordt ook betaald omdat je er goed uitziet of goed danst, het is een echte egoboost. Ik hoor het wel vaker, dat meisjes die in een club werken meer zelfvertrouwen krijgen, zelfs als ze het maar twee weken doen.”

“In zekere zin heeft deze job me empathischer gemaakt. Er wordt vaak gezegd dat wij therapeuten met een string zijn. Soms zitten we twee uur in de vip-zone met een klant die gewoon wil babbelen over zijn leven, zijn persoonlijke problemen, zijn vrouw. Dan moet je er enkel zijn, interesse tonen en de juiste vragen stellen.”

Aan het woord is Jessica. Overdag is de 29-jarige vrouw manager van een kledingwinkel, twee of drie nachten per week danst en stript ze in L’Empire in de Circusstraat in het centrum, een van de laatste stripclubs van Brussel. En alsof dat nog niet genoeg is, treedt ze geregeld op als zangeres Maxime.

Jessica is de eerste gast in een nieuwe reeks Wat wil je weten?-video-interviews van BRUZZ, in samenwerking met Citizenne. Daarbij kunnen mensen vragen stellen aan personen aan wie een etiket kleeft. Het motto van de reeks: “We tonen de persoon achter de stempel aan de hand van jullie vragen.” Na Jessica volgen nog een rabbijn, een lid van de Romagemeenschap, een vrouw met hoofddoek en iemand die gepest werd.

Tijdens de interviews worden de vraagstellers en de geïnterviewden gescheiden door een gordijn. Die opstelling heeft als voordeel dat de kijker de twee gezichten tegelijk ziet. Ook geeft het beide partijen een zekere vrijheid, er kijkt immers toch niemand, behalve dan de camera.

Grenzen respecteren

Terug naar Jessica. De jonge vrouw geniet duidelijk van haar bijverdienste. Tegelijk wil ze er geen té rooskleurig beeld van schetsen. Shiften van ruim acht uur lang op hoge hakken, ambitieuze dansmoves die al eens tot blessures leiden en mannen die niet altijd de grenzen respecteren – niet kussen, niet tussen de benen aanraken – het is niet niets.

De stripper beseft ook dat ze het als parttimedanser makkelijker heeft dan veel collega’s in de sector. “Veel clubs laten de meisjes (die vaak rondreizen tussen steden) inwonen tegen betaling. De tegenprestatie is dan wel dat ze altijd moeten komen werken en dat ziek zijn geen optie is. Ik heb veel collega’s die komen werken en zo ziek zijn als een hond.”

Financieel is Jessica tevreden met de circa 500 euro die haar bijverdienste haar wekelijks oplevert. Het beeld van de – Amerikaanse – stripper die het ene bankbiljet na het andere in de slip geschoven krijgt, klopt echter niet, merkte ze. “We hebben nu eenmaal geen 1 eurobiljet, en 5 euro dat is al meteen meer. Ik las eens dat strippers de beste voorspellers zijn van de financiële conjunctuur. Dat is, geloof ik, echt zo. Het is nu al enkele maanden kalm in de club, we zitten in een crisis.”

Echte seksuele handelingen zijn streng verboden in de club. Toch noemt Jessica zichzelf een sekswerker. “Er is die intimiteit, ik ben halfnaakt en wind mannen op. Ik ga daar geen doekjes om winden.”

Jessica’s nachtjob is er niet meteen een die in de lift zit in Brussel. Terwijl het ooit wemelde van de cabaretzalen en stripteasezaken in Brussel, is de stripbar vandaag een verdwijnend fenomeen. Ook van de vele champagnebars in de Circusstraat blijft er met Anais vandaag maar één meer over. In zo’n bar ligt het accent eerder op een klant gezelschap houden bij een glas (en worden soms extra’s aangeboden in aparte ruimtes). “Mensen hebben gewoon minder geld,” verklaart Marie Lespérance van sekswerkerscollectief Utsopi de afnemende trend.

“In de jaren 1990 waren er hier nog een achttal strip- en champagnebars in de Circusstraat,” herinnert Jan Leerman van het buurtcomité Alhambra zich. “Een vriend van me moest daar ooit afvoerleidingen in de bloembakken installeren, waar de gezelschapsdames de goedkope champagne in konden weggieten. Die drank was blijkbaar ook van die aard dat de leidingen aangetast werden en geregeld vervangen moesten worden.”

Jessica zelf laat het niet aan haar hart komen. Van haar beroep maakt ze geen geheim. “Mijn vrienden en zus zijn al komen kijken. Of ik zelf vooroordelen ervaar tegenover de job? Buiten de club eigenlijk niet. Vreemd genoeg wél bij de klanten. De meeste van mijn collega’s komen van elders en spreken vaak zelfs geen Frans of Engels. Als dan blijkt dat ik mopjes in het Nederlands maak, hoor ik vaak ‘Wat doede gij hier?’ Veel mensen lijken te denken dat alle strippers geïmporteerde Russische vrouwen zijn.”

De reeks Wat wil je weten? is te zien via https://www.youtube.com/@BRUZZ
De aflevering met Jessica komt maandag om 17.00 u online.