Tuinders leven langer

Dat stadstuinieren aan populariteit wint, is geen toeval. Het is niet alleen gezond, moestuinen komen ook tegemoet aan een basisbehoefte van mensen. “Zie het als een soort tegengewicht voor de steeds complexere stad.”

Wat doet tuinieren met een stadsbewoner? De vraag is al door tal van wetenschappers gesteld. Het antwoord is veelvuldig en meestal bijzonder positief. Uit Angelsaksisch onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat hobbytuinders minder snel sterven, stevigere botten hebben en een lagere bloeddruk. Het risico op dementie vermindert ook.

“Maar de effecten gaan veel verder,” vertelt Charlotte Prové, die doctoreerde over stadslandbouw aan de UGent.

“Er zijn studies die aantonen dat de criminaliteit daalt in buurten waar stadstuintjes goed onderhouden worden. En vaak leiden zulke initiatieven ook tot meer sociale interactie. Er is iets aan met land bezig zijn dat mensen intrinsiek motiveert. Voor zichzelf kunnen instaan en actief zijn in een groene ruimte, dat verhoogt echt het welbevinden.”

Deelnemen aan een stadsmoestuin betekent vaak ook dat stadsbewoners dat initiatief moeten verdedigen, bijvoorbeeld tegen immobiliënplannen. “Nogal wat mensen worden op die manier mondiger en politiek bewuster,” zegt de onderzoekster.

Prové onderscheidt drie groepen van stadstuinders. “Je hebt de mensen die het altijd al hebben gedaan en die vaak wat ouder zijn. Dan heb je migranten die zelf uit landbouwstreken komen en die traditie hier voortzetten. Ik ken mensen uit Afrika die gewassen telen die je hier niet krijgt in de winkel. De derde groep zijn de nieuwe en hippere tuinders, die het fenomeen pas onlangs ontdekten.”

Voor alle drie de groepen zijn de weldoende effecten reëel. “Zie het ook als een soort compensatie voor een stad die steeds complexer en groter wordt. De landbouw die vroeger overal erg zichtbaar was, verdwijnt daardoor. En dus gaan mensen die nu herintroduceren in de stad.”