ULB-onderzoek: verhoging Brusselse waterprijs gebeurde zonder gegronde reden

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest had vorig jaar geen gegronde reden om de waterprijs met 15 procent te verhogen. Dat blijkt uit een onderzoek van Xavier May, econoom aan het Institut de Gestion de l'Environnement et d'Aménagement du Territoire (IGEAT) van de Université libre de Bruxelles, dat gepubliceerd is in het wetenschappelijke tijdschrift Brussels Studies. Hij bekeek op welke manier de nodige investeringen in het Brusselse rioolnet op een andere manier gefinancierd kunnen worden.

Momenteel draaien de Brusselaars op voor de kosten voor de sanering van water, het verouderde rioolnet en de grote investeringen die moeten gebeuren voor de preventie van overstromingen. Dat is echter in strijd met een Europese richtlijn die stelt dat de vervuiler moet betalen. In die regel zou de consument enkel moeten betalen voor de sanering van het afvalwater dat hij zelf heeft gebruikt.

May ontdekte dat de bedragen die onterecht gefactureerd worden aan de consument, jaarlijks meer dan 50 miljoen euro opleveren. Dat is goed voor ongeveer 20 procent van de inkomsten uit de waterverkoop in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Deze schatting, die weliswaar nog verfijnd moet worden, geeft aan dat de waterprijs te hoog is in Brussel, concludeert hij.

Verder onderzocht May hoe die 50 miljoen euro op een andere manier gefinancierd kan worden. "De vaak aangehaalde mogelijkheid om een belasting op ondoorlatende oppervlakken in te voeren, zou het beginsel 'de vervuiler betaalt' slechts voor een deel van de volumes van helder water in de riolen naleven. Bovendien zou het handenvol geld kosten om zo'n regeling in te voeren, en zou ze moeilijk toe te passen zijn", verklaart hij.

'Onroerende voorheffing moet omhoog, niet waterfactuur'

"Aangezien het moeilijk is om het beginsel toe te passen op de financiering van de strijd tegen overstromingen en de opvang en zuivering van helder water, lijkt de gewestelijke begroting een rechtmatige piste als we de waterfactuur van de consument niet willen verhogen." Omdat de druk op de begroting al groot is, "zal men onvermijdelijk op zoek moeten gaan naar nieuwe inkomstenbronnen", zegt hij nog.

De auteur stelt bijvoorbeeld voor om alle eigenaars van onroerende goederen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest - dus ook internationale werknemers en economische spelers - te laten bijdragen door de opcentiemen op de onroerende voorheffing te verhogen en een deel ervan te bestemmen voor de sanering van helder water.