Mount Kimbie toont zijn rockkant tijdens Les Nuits: 'Dit voelt als een nieuw begin'

Mount Kimbie, ooit begonnen als intimistisch elektronicaduo in de slipstream van de dubstephype, heeft zich op zijn nieuwe album The sunset violent heruitgevonden als bevlogen indierockband. “We waren wat argwanend toen onze managers voorstelden om zes weken op retraite te gaan in de Californische woestijn, maar de impact van de weidsheid op de muziek valt niet te ontkennen.”

“Na al die jaren besef ik steeds beter wat voor een gek traject we met Mount Kimbie afgelegd hebben,” zegt Dominic - kortweg Dom - Maker in een interviewzaaltje bij V2, de Belgische verdeler van hun nieuwe plaat. “En, even bizar, voelt die nieuwe plaat, die die metamorfoses belichaamt, als een spannend nieuw begin dat tegelijk erg comfortabel aanvoelt.” Het is een lange uitleg om te zeggen dat Mount Kimbie tegenwoordig veel meer klinkt als een rockband dan als het experimentele elektronische duo dat Maker samen met medestudent Kai Campos in 2008 had opgericht.

Vanuit een homestudio in Peckham zouden de twee, toen nog studenten aan de Southbank University in Londen, hun latere platenbazen bij Warp en de wereld verbazen en betoveren met een intiem postdubstepgeluid waarvan we ooit schreven dat het aanvoelde alsof de hipste producers, die normaal altijd achter hun decks blijven staan, ook de tijd namen om even met je te praten. Fast forward naar 2024 en The sunset violent, Mount Kimbie’s vijfde en meest songgeoriënteerde studioalbum. Met strofen, refreinen en zanglijnen, die ze naast vaste stamgast King Krule dit keer hoofdzakelijk zelf inzongen. “We zijn altijd al geïnteresseerd geweest in muziek met hooks,” vervolgt Maker. Het leek me niet onlogisch dat we ooit zo'n plaat zouden maken.”

“Voor we echt over songwriting gingen nadenken, spraken we vooral rappers aan voor tekstlijnen,” vertelt Campos. “Zang leek ons lang niet interessant, cool of grensverleggend genoeg. Maar na verloop van tijd begonnen we ons te realiseren dat we ons als producers van de muziek misschien wat te weinig bewust waren van de vocals die anderen voor ons inzongen, terwijl die toch een grote impact hadden op het totaalgeluid. Als songwriter probeerde ik telkens genoeg ruimte open te laten voor die (zang)lijnen, maar vaak zonder te weten waar ze naartoe zouden gaan.”

Maker heeft zich nooit een echte tekstschrijver gevoeld, maar voor The sunset violent stapte hij uit zijn comfortzone. “Er was vroeger gewoon nooit iets dat ik per se kwijt wilde aan het publiek. Toch ging ik als tiener altijd graag creatief om met taal. Dat heb ik nu opnieuw geprobeerd. Het keerpunt was het moment waarop ik Frank Black het verhaal achter ‘Where is my mind?’ van de Pixies hoorde vertellen. Hij verkoopt daarin ook geen grote levenswaarheden. Hij heeft het alleen maar over een prachtige veelkleurige vis die tijdens het snorkelen op Barbados domweg tegen zijn been aanbotst, maar wat een machtige song! Door hem besefte ik dat je werkelijk alles in een tekst kan gieten, zolang de muziek maar goed zit en je bereid bent om op een surrealistische manier naar de wereld te kijken.”

“Neem ‘A figure in the surf’, een van de nieuwe tracks. Daarvoor liet ik me inspireren door Another time, een bronzen kunstwerk dat beeldhouwer Antony Gormley op een strand in het Engelse kustplaatsje Margate neerplantte. Het stelt een man voor die rechtop voor zich uit staat te staren met zijn blik gericht op de zee. Als het vloed is verdwijnt hij helemaal in het water. Ik herinner me dat het ijskoud was toen ik de man voor het eerst zag, toen kniediep in het water, en ik gepakt was door de eenzaamheid die hij uitstraalde. Tijdens het schrijven probeerde ik die kijkervaring op te rakelen en er heel vrij en abstract mee aan het werk te gaan. Het hielp dat we met de band voor de opnames zes weken geïsoleerd in de Californische woestijn zaten.” (Lacht)

Hun management had via Airbnb een huisje gefixt in Yukka Tree Valley, waar ze middels een kleine studioruimte in te richten de basis voor The sunset violent konden leggen. Campos: “Zulke ideeën komen haast altijd uit de hoed van een of andere manager die zelf geen muziek maakt. Het was al jaren geleden dat we ons tot zo’n retraite hadden laten verleiden. Toen werkte het niet omdat het gedoe errond ons net extra stress bezorgde, dus ook dit keer waren we wat argwanend, maar dat bleek achteraf nergens voor nodig. De omgeving was een meerwaarde, ook al ontdekten we dat vooral achteraf.”

“We waren gefixeerd op nieuwe muziek maken,” zegt Maker. “De woestijn lag daar gewoon uitgestrekt te wezen op de achtergrond, als een stille getuige waar we ons niet te veel van aantrokken, maar haar weidsheid zou een diepgaande invloed uitoefenen op het schrijfproces. Pas toen we de tapes in Londen opnieuw beluisterden, beseften we de hele impact en hoorden we dat de grandeur ons stevig te pakken had gekregen.”

Ook de titeltrack ‘The sunset violent’, over een koppel dat hun doodgebloede relatie alsnog probeert te redden tijdens een strandvakantie in China, zinspeelt op hun ervaring in de woestijn. Maker: “Als ze wakker worden in hun dure resort is het duidelijk dat zelfs een prachtige zonsopgang de fataliteit van hun toxische situatie niet kan keren. Toen Kai suggereerde dat het een goeie albumtitel zou zijn, was ik er meteen voor gewonnen. Ook de zonsopgang in de woestijn, met die kolossale horizon, maakt alle gevoelens - positieve en negatieve - grootser.”

Het idee om een meer songgerichte gitaarplaat te maken, kwam daardoor makkelijker tot zijn recht. “De hele ervaring gaf ons ook verse energie, en deed ons na vijftien jaar evolueren beseffen dat de tank nog lang niet leeg is,” zegt Maker. “Daarom kijken we zo uit naar de concerten, waarin je de grandeur hopelijk zal doorklinken. Als je alleen elektronische, instrumentale landschappen schildert, is de band met je publiek anders dan als je hen toezingt en ze daar direct op kunnen reageren. Het zorgt voor verbinding.”

Nu Campos en Maker toetseniste (en zangeres) Andrea Balency-Béarn en drummer Marc Pell, die al acht jaar mee op het podium staan, formeel inlijfden bij de band, is het groepsgevoel allen maar toegenomen. Maker: “Andrea zit er sowieso gewoon bij als we aan nieuwe songs werken, en je kan ook niet om het belang van Marcs touch heen.” Campos: “Ze maken gewoon deel uit van het dna van de band. Alleen met ons tweeën op de persfoto’s gaan staan zou niet langer fair aangevoeld hebben.”

Door de stemmen in eigen huis te zoeken zullen ze die van Archy Marshall, aka King Krule, minder nodig hebben. Toch is hij ook op de nieuwe plaat op twee tracks te gast. “En hij blijft altijd welkom,” besluit Maker. “Onze carrières zijn min of meer parallel verlopen. We zien hem als onze muzikale neef die niet hoeft aan te kondigen dat hij langskomt.”

The Sunset Violent is uit via Warp/V2. Mount Kimbie concerteert op donderdag 2 mei in het kader van Les Nuits in de Hallen van Schaarbeek, botanique.be