Wie is nu de echte Queen of the Night, Freddie of Whitney?

Het regent coveracts en tributebands in het Koninklijk Circus. Van Queen tot David Bowie, ze krijgen allemaal een eerbetoon, maar er kan er maar één Queen of the Night zijn, en dat is Whitney Houston.

Zou No Way Sis opnieuw samenkomen nu Oasis ook weer met veel bombarie de hort opgaat? De coverband had er eind jaren 1990 de brui aan gegeven, toen het met de albums en de roem van de rockgoden uit Manchester steil bergafwaarts begon te gaan. Ook al had Noel Gallagher de populaire tributeact in zijn typische mythologiserende stijl “de tweede beste band in de wereld genoemd.”

Het is er sowieso het moment voor, vandaag worden we om de oren geslagen met coverbands, van Björn Again over Proxy Music en Brit Floyd tot Fake That en The Rolling Clones. Redenen zat om die hang naar eerbetonen te verklaren: de originele leden zijn geveld door ouderdom, drugs of ziekte, kunnen niet meer door één deur of de artiest in kwestie is ronduit onbetaalbaar geworden. En dus doen verstokte fans het maar wat graag met een surrogaat. Bovendien doen covergroepen niet moeilijk, ze spelen zonder zaniken de grootste hits van de artiesten die ze salueren.

De filosofie ‘beter een goeie kopie dan een slap origineel’ zorgt ervoor dat het deze maand coverbands regent in het Koninklijk Circus. Van The Philip Glass Ensemble kan je nog zeggen dat het geen kopie is, al doet zijn originele bezieler niet meer mee. Mr. Bowie moet David Bowie doen vergeten, die tot afgrijzen van elke muziekliefhebber 2016 inluidde als ‘the year the music died’. We wensen Milan Devinne, een Tsjechische rebel rebel met Duitse roots die The Thin White Duke reanimeert, veel succes.

Levin was blijkbaar ook “de enige Tsjech die te zien was in de film Bohemian rhapsody,” leest de bio op zijn website. Wat ons brengt bij One Vision of Queen, dat ook naar Brussel afzakt. Volgens de aankondiging is Marc Martel “dé reïncarnatie van Freddie Mercury’s stem.” Helaas niet van de snor, en dat is toch wel sneu, maar gezichtsbeharing kan je niet faken. Bij tributeacts is het nochtans de kunst om je held zo dicht mogelijk te benaderen, of ermee te versmelten.

Misschien kan Gary Mullen dat beter dan Marc Martel, want hij komt deze maand naar het Koninklijk Circus met One Night of Queen, mét knevel. “De meest authentieke, volmaakte en indrukwekkende Queen tribute show ooit,” zegt de website. Je kan nooit genoeg superlatieven gebruiken. Bovendien is Mullen “écht de reïncarnatie en vocale en fysieke dubbelganger van Freddie Mercury.” Brian May, de grijs gekrulde gitarist van Queen, is fan van Martel, maar vindt dat Mullen dé waardige erfgenaam is van Freddie Mercury.

Dat Mullen en Martel het zelf uitvechten, wij kijken vooral uit naar die andere Queen, Whitney Houston, die met het naar een van haar hits vernoemde Queen of the Night ook een eerbetoon in Brussel te beurt valt. Houston, die sinds ze in 2012 niet meer op deze aardkloot rondloopt wegens naast haar enorme zangtalent ook een enorme zin voor zelfdestructie, wordt er weer tot leven gewekt door “sensationele zangers.” Zoveel vocale virtuositeit kan je nu eenmaal niet vatten in één persoon. Benieuwd of zij ‘I wanna dance with somebody’, ‘I’m every woman’ en ‘I will always love you’ met evenveel panache kunnen brengen als ‘The Voice’, zoals Houston werd gedoopt.

“I’ve got the stuff that you want / I’ve got the thing that you need / I’ve got more than enough / To make you drop to your knees / ’Cause I’m the queen of the night,” zong de betreurde Amerikaanse in ‘Queen of the night’. Wie kan haar ongelijk geven? Freddie Mercury en Whitney Houston waren zowat de twee strafste zangers van de jaren 1980. Maar er kan er maar één de echte Queen zijn. Sorry, Freddie.

One Night of Queen vindt plaats op 5/10, One Vision of Queen op 11/10, Queen of the Night op 25/10, Koninklijk Circus, cirque-royal-bruxelles.be