Gringo mist een extra dosis generositeit

Gringo, een nieuwe hotspot die meesurft op de Mexican craze, profileert zich als een Mexicaanse neo-cantina met een ruw, uiterst doeltreffend interieur. De keuken blijkt niet zo'n schot in de roos.

Gringo is, nog voor het een restaurant is, een perfect geoliede socialmediacampagne. Prikkelende video's, een uitgekiende soundtrack, knipogen naar Mexico City en overbelichte beelden ... Hier wordt een met mescal doordrenkte droom verkocht.

Die droom krijgt vorm in een overtuigend decor. Een vlokkerig plafond, overal roestvrij staal, lage plastic krukjes, een bewust onbewerkte, originele tegelvloer en verlichting die niet zou misstaan in een rosse buurt: de sfeer is tot in de puntjes verzorgd. Het geheel oogt als een traditionele cantina die onder handen is genomen door een futuristisch architectenbureau.
De indeling volgt dezelfde minimalistische logica: enkele tafeltjes, een grote toog waar je aan bestelt en daartegenover een eenvoudige plank om staand aan te eten. Het doel? Het creëren van een community. Of zoals het persbericht luidt: “Je komt hier om deel uit te maken van een beweging.”

Achter deze verzorgde storytelling springt één realiteit in het oog: hier lijkt de rentabiliteit te draaien om een drinks over food-aanpak. De kaart telt vier cocktails (12 euro) op basis van Patron Silver- en Cazadores Blanco-tequila, perfect passend bij een feestelijke elektrolatinsoundtrack. Wie liever nuchter blijft, kiest de 'Jamaica Punch' (4 of 6 euro): een ultraverfrissende agua fresca met hibiscus en kaneel.

Maar voor klanten die in de eerste plaats komen om te eten, wordt de belofte minder goed ingelost. Een gehaaste bediening, sauzen die op sommige tafels ontbreken en een kaart die glans mist. De taco's en 'gringas' (XL taco's) zijn degelijk, met tortilla's waarin je duidelijk de maïs proeft. Maar qua vulling is het een ander verhaal: karige porties en fletse smaken.
Het menu van 17 euro voor drie stuks vult nauwelijks de maag. De 'al pastor' en 'suadero' – met rundvlees gegaard op lage temperatuur – missen reliëf en diepgang. En de tofuvariant is pittig maar weinig opwindend: het trio van koriander, ananas en witte ui overtuigt niet.

Het geheel mist gewoon een extra dosis generositeit, die toets van overdaad die de beste taquerias kenmerkt. De plek weet hoe je spektakel brengt, maar beschouwt je culinair toch als een gringo.

Gringo
Amerikaansestraat 89, Elsene