De lege dag

Alsof er 's avonds niet gevoetbald wordt. Op de middagen van wedstrijddagen worden de RSC Anderlecht-medewerkers die 's avonds een rol spelen in de wedstrijdorganisatie, door de club uitgenodigd voor een lunch in de Green Park.

Green Park is een huis van vertrouwen, onlosmakelijk verbonden met paars-wit. Aan de muren hangen, kriskras door elkaar, ingelijste foto's van Anderlecht-coryfeeën en -clubmedewerkers.

De café-brasserie was nog niet zo lang geleden, toen er nog dagelijks in het stadion getraind werd (sinds mei 2011 hebben het eerste elftal en een aantal afdelingen van de club het stadion verlaten), de vaste pleisterplaats van generaties spelers. Yves Vanderhaeghe, Bart Goor en Glen De Boeck kaartten er. Jonathan Legear en Guillaume Gillet dronken er regelmatig koffie voor de training begon. Gilles De Bilde luncht nog steeds regelmatig in 'de Green', en Johan Boskamp besprak er zijn tactische strategieën met het ingetogen clubmonument, zijn assistent, wijlen Jean Dockx. Ook de welbespraakte strafpleiter Danny Spreutels, officieuze en officiële clubadvocaat en een echte gentleman, is er vaste klant.

Rangen en standen vervagen in 'de Green'. Ik kom er elke week wel een aantal keer. Om te lunchen, om even gedag te zeggen aan Corine en haar lieve, hoogblonde moeder Jeanine, de vorige bazin. Ik stap graag even de keuken van chef Jules in. Jules is chef-kok en de levenspartner van Jeanine. Voorheen was de ingeweken Limburger decennialang chef van het sterrenrestaurant François aan de vismarkt, in het centrum.

Jules is het bestbewaarde geheim van culinair Brussel. Gewone Belgische en Brusselse kost gemaakt door sterrenhanden, aangevoerd door een hoogbegaafd keukenbrein. Geen wonder dat er elke dag gereserveerd moet worden om een plaatsje te vinden. Maar voor de vrienden van Anderlecht is er altijd wel een plekje. Daar zorgt Corine voor.

Op wedstrijddagen is de Green Park 's middags van ons, de soldaten van Anderlecht. Dan praten we, lachen we, klagen we en roddelen we vrijuit. De wedstrijdmidda­gen in Green Park zijn hoogtepunten, thera­peutische hoogdagen voor het team dat al­le onzichtbare operaties verzekert. Ogen­blik­ken die het leven mooi maken. Wat wijn, lek­ker eten en veel (Brusselse) humor verdrijven de grauwheid van de sombere novemberdag en het vooruitzicht van de avondwedstrijd.

In deze fase leeft bekervoetbal nauwelijks bij de fans. Vanavond zullen nog geen vijfduizend toeschouwers onze achtste finale tegen KV Mechelen bijwonen. En niets droevers dan een leeg Constant Vanden Stockstadion. Geen gezellig geroezemoes in de straten. Weinig of geen gezangen, amper bier. De trouwste fans spurten kort voor de af­­trap het stadion binnen en zullen - wat de uit­­slag ook wordt - snel weer huiswaarts keren.

De wedstrijd verloopt stroef. Aanvals­pogingen van paars-wit worden gestremd door de dubbele afweergordel van Malinois. RSC Anderlecht scoort pas in de tweede verlenging. Praet en Mbokani verzekeren de kwalificatie. Er valt nauwelijks méér over de bekermatch te vertellen.

Na de wedstrijd snel naar huis. Maar om de grappen van die middag in de Green Park moet ik nog steeds glimlachen.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht