Dieumerci

Bayern München en Chelsea FC spelen de finale van de Champions League. Dat had niemand kunnen voorspellen. Als de Londenaars winnen, is dat een dikke streep door de rekening van het Belgisch voetbal.

Om het eenvoudig uit te leggen: België mag de kampioen naar de groepsfase - die de club verzekert van vijftien miljoen euro deelnamegeld - afvaardigen, alleen als de winnaar van de Champions League rechtstreeks geplaatst is via de nationale competitie. Chelsea staat op dit ogenblik zesde in de Premier League, en het is onwaarschijnlijk dat de club van Abrahamovic en Lukaku op een Champions League-plaats zal eindigen. Onze competitie stopt niet op 13 mei, de laatste speeldag, maar op 19 mei, als de finale gespeeld wordt. De regels van de Uefa zijn soms ondoorgrondelijk.

Johan Cruijff werd precies een week geleden 65. Dat is een onbetwistbare zekerheid. Over andere voetbalzaken bestaat zelden een eenduidige, absolute waarheid. De discussiepunten blijven zich aandienen, en de twisten zijn oneindig. De zin of onzin van de play-offs is een onuitputtelijke bron van reflectie. Het debat of de competitieformule het niveau van het vaderlandse voetbal al dan niet verbetert, laait steeds hoger op. Veel spanning, maar wel nerveus en intens voetbal, luidt het. Veel slechte wedstrijden, ja, wordt beweerd. Was FC Barcelona-Chelsea FC, de terugwedstrijd van de eerste halve finale van de Champions League, dan zo hoogstaand? Een thriller met honderden miljoenen kijkers, dat wel. Maar mooi en oogstrelend voetbal hebben we niet gezien, want je moet met twee zijn om academisch te voetballen, en de belangen zijn waanzinnig groot. De punten bij de start van de eindronde halveren is oneerlijk, wordt gesteld. Kan wel zijn, maar de voetbalcompetitie is nog nooit zo spannend geweest.

Ach, analyses volgen elkaar in snel tempo op. Randzaakjes worden staatszaken door de nood om kranten en programma's te vullen. Twittergate.
Kanu, middenvelder van Sporting, werd maandenlang verguisd, ook door het eigen publiek. Met Nieuwjaar zocht hij zelfs een club in Rusland. Gelukkig vond hij niets. Vandaag is hij, na acht maanden wedstrijd­inactiviteit, zelfs incontournable geworden. De Braziliaan is rechtgestaan. Tom De Sutter lijdt onder de concurrentie van Mati Suarez en Dieumerci Mbokani. Gelukkig is hij niet, maar tegen Genk is 'Dieu' geschorst en Suarez is onzeker. (Dit stuk is geschreven vóór de wedstrijd tegen KRC Genk.) Tom is vandaag misschien van levensbelang. Ook de kwaliteiten van Dieumerci Mbokani, die al veertien keer heeft gescoord in de Jupiler League, zijn een geliefkoosd thema van het grote leger analisten die het Belgisch voetbal dagelijks belichten en verblijden met diepgravende analyses. De ene oordeelt dat Dieumerci zonder meer de Europese top aankan, een andere beweert dan weer dat de zwarte parel zeker niet beter is dan de 'spitsen van Stoke City, Lazio en Sevilla', middenmoters in hun land. Diezelfde analist argumenteert dat Dieu 'geen gladde afwerker' is en zwak scoort in de 'oog-voetcoördinatie'. De zin werd een paar keer herlezen voor de zekerheid. Het stond zo in de krant afgedrukt.
Ach, zolang we ons kunnen opwinden over voetbal, zit het goed met de eerste sport van het land. Het hoort bij de charme van de sport. Grijs bestaat niet in competitiesport. Royal Sporting Club Anderlecht verkoopt altijd, in alle omstandigheden. Dat is een zekerheid. God zij dank. Letterlijk naar het Frans vertalen, a.u.b.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht