Het sprookje van Union Saint-Gilloise wordt ook gretig opgepikt aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. De gerenommeerde krant The New York Times wijdde deze week een uitgebreid artikel aan het succesvolle Engelse model dat schuilgaat achter de Brusselse voetbalclub. “De huidige prestaties van Union zijn geen toeval.”
New York Times: ‘Prestaties Union zijn geen toeval’
Op twee pagina’s pende The New York Times maandag in haar papieren krant een verhaal neer over het succes van Union Saint-Gilloise. Een grote foto van dansende spelers voor de spionkop van het Joseph Mariënstadion maakt het plaatje compleet. Bij BRUZZ zit u wekelijks goed voor een gezonde dosis voetbalnieuws van het Dudenpark, maar dat een gerenommeerd Amerikaans dagblad zoveel ruimte geeft aan Union, is toch heel opvallend.
Gokalgoritme
De krant zet een boompje op over de Britse succesformule die sinds 2018 ook bij Union wordt geïmplementeerd. Toen streken gokmiljardair Tony Bloom en zijn zakenpartner en huidig voorzitter Alex Muzio neer in het Dudenpark. Hun eerste doel: binnen de drie jaar promoveren naar de hoogste voetbalklasse. In die missie is de club roemrijk geslaagd. Volgens de krant implementeren ze grotendeels dezelfde strategie als Brighton, de Engelse eersteklasser die ook in handen is van Bloom.
Zo werd de huidige spelerskern van Union samengesteld op basis van geautomatiseerde data-analyses met behulp van algoritmes die ook gebruikt worden in Blooms bedrijf Starlizard. Dat gokadviesbureau zoekt naar kansen en mogelijkheden in de sportwereld om succesvolle weddenschappen te plaatsen om sportwedstrijden. Bloom vergaarde op die manier zijn fortuin. Muzio, die werkzaam is bij Starlizard, past als voorzitter diezelfde strategie toe op Union.
Geen toevalstreffer
Wie die visie niet deelt, mag beschikken, schrijft The New York Times. Dat ervoer ex-trainer Marc Grosjean in 2018 vlak na de overname, wanneer Muzio hem een lijst van potentiële transfers voorlegde. In plaats van de datagedreven suggesties te omarmen, kwam Grosjean met een eigen lijst van voornamelijk Belgische spelers. Het algoritme van Starlizard keurde Grosjeans voorstellen af. Niet veel later werd de Luikse trainer ontslagen.
De krant concludeert dat de huidige prestaties van Union geen toeval zijn. Het Britse voetbalmodel inspireert de Brusselse club, net zoals het dat ook met andere satellietclubs doet van Premier League-teams. Daarnaast lijken de methoden van Starlizard te werken en voldeed l’USG volledig aan de strenge eisen van Bloom en Muzio: een slapende reus in een metropolitane regio, met een identiteit en de juiste prijs. “Het is dus allesbehalve een toevalstreffer.”
Lees meer over: Vorst , Sport , The New York Times , Union Saint-Gilloise