Sportcolumn David Steegen: Ambiance Auderghem

Een verloren zaterdagnamiddag in de herfst. We verzamelen op de velden van Royal Union Auderghem aan de rand van het Zoniënwoud in het zuidoosten van Brussel.

RU Auderghem is de fusieploeg van AS en US. Het complex ligt aan de drukke invalsweg op het einde van de E411 tegenover de mooie sporthal van de Adeps, de Franstalige tegenhanger van de Bloso. De veteranen van FC New Inn, een ploeg uit Kraainem bevolkt door allemaal Brusselaars, maken zich klaar om te voetballen tegen de leeftijdsgenoten van Ambiance Augerhem.

Ik ben hier niet meer geweest sinds het begin van de jaren 1980, toen we met jeugdploegen van SCUP Jette wel eens voetbalden tegen het ter ziele gegane US Auderghem. In de kleedkamer heerst de gewoonlijke, wat opgewonden maar gezellige drukte. Mannen onder elkaar. De ultieme ontspanning voor oude mannen die voor altijd jongetjes zullen blijven. De wedstrijdspanning wordt verdreven door discussies over de juiste schoenen, de voorbije werkweek, de tegenstander, typische voetbalhumor, de rangschikking en de geur van de vele zalfjes en andere hulpmiddelen om de oude knoken en spieren warm te krijgen.

Tijdens de opwarming vertelt een medespeler mij dat we tegen Didier Wittebolle zullen voetballen. De voormalige spits is een leeftijdsgenoot. De Brusselaar uit Etterbeek heeft een mooie loopbaan in eerste en tweede klasse achter de rug. Wittebolle is een echt ketje. Bourgondiër, goedlachs en een hart van goud. Van het type van de eeuwige voetballer. Het voetbaldier is wat bijgekomen maar een opleiding bij RSC Anderlecht is altijd zichtbaar. Fluwelen baltoets en veel inzicht. Lopen doet hij niet meer, maar hij leidt zijn verdediging zoals Beckenbauer dat deed. Als een generaal. Slim maant hij zijn mannen rustig en op het goede moment aan om in te stappen.

Prompt staat onze voorhoede collectief buitenspel. Ervaring. Als dartele en snelle aanvaller werd het ketje in het midden van de jaren 1980 bij Anderlecht geflankeerd door wereldspitsen Arnor Gudjohnson en Erwin Vandenbergh. Hij viel een keer in en scoorde in een 0-5 overwinning op Lierse.

Wittebolle vertrok al snel naar Cercle Brugge waar hij de naar RSCA vertrokken Edi Krncevic mocht vervangen. Een goede zet, de snelle spits voetbalde een eerbiedwaardige carrière bij elkaar. Hij speelde verder nog voor Lierse SK, Eendracht Aalst en Racing Jet Waver. Wittebolle was ook eventjes in Zwitserland actief, bij AC Bellinzona. Op het einde van zijn loopbaan zakte hij af naar clubs als SK Lombeek, La Rhodienne, KOVC Sterrebeek en Stade Evere RC.

Het leven van Didier Wittebolle draait bijna uitsluitend rond voetbal. Vandaag is hij trainer van het eerste elftal en de beloften van Rofc Stockel in derde provinciale.

We winnen met 1-2. Zonder de gewichtige libero van Ambiance zouden we wat meer gescoord hebben. Het spel van Wittebolle leest als een boek. Het is als voetballiefhebber smullen van de kleine maar bepalende beslissingen die hij op het achterafveldje neemt. Van mobiliteit is nauwelijks nog sprake, maar de man kan voetballen.

In de gezellige kantine verbroederen we met z’n allen na de wedstrijd. Rang of stand gelden niet. We praten en we lachen. Gewoon en oprecht geluk. Er is niets mooiers dan voetbal.


David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht