Sportcolumn David Steegen: Brussels talent

Vorig seizoen introduceerde Sporting Anderlecht, als eerste Belgische club, de Talent Days. Eerlijk, de club hoopt de zeldzame talenten te ontdekken en aan zich te binden. Ze mogen op jonge leeftijd aansluiten. In tijden dat straatvoetbal bijna is uitgestorven, organiseert de club een variante op spontaan voetbal van de verwondering.

Veel jongetjes en hun familie denken soms dat paars-wit iets onbestemds heeft, ongenaakbaar bijna. Alsof RSCA alleen weggelegd is voor talenten die ergens, ver weg, op achterafveldjes schuilen. Evengoed overschatten veel ouders hun zonen en zien ze de wilde dromen verbrijzeld als het niveau van het nageslacht niet blijkt te voldoen aan de normen van paars-wit. Maar de Talent Days hebben ook sociale betekenis. De ideale gelegenheid om de club te leren kennen. Alleen de geboortedatum telt, voetbal doet de rest.

Het zijn mooie dagen voor de jongeren. Twee dagen vol voetbal, onvergetelijk. Partijtjes op kleine ruimten, behendigheidsoefeningen onder het toezicht van kenners, ervaren oefenmeesters, jonge coaches en oud-spelers.
Vorig seizoen namen zeshonderd jongetjes deel aan de talentdagen. Dertien van hen hebben de rangen van RSC Anderlecht mogen vervoegen. Dit jaar hoopt de club op nog meer deelnemers.

Oud-sterspeler Georges Grün is in Etterbeek geboren. De verdediger begon als aanvaller bij Anderlecht. Gaandeweg werd hij naar achteren geschoven. De beste verdedigers zijn ooit aanvaller geweest. Grün begon als achtjarige bij RSC Anderlecht, als midvoor. Bij de juniores ging hij een linie naar achter. De rijzige Brusselaar moest als rechtermiddenvelder opereren. Marcel De Corte, ook al een oude glorie van RSCA en gerespecteerd jeugdtrainer, maakte hem sterker. Uren liet hij de tengere Grün onder de oude hoofdtribune oefenen met gewichten. Om hem sterker te maken. Dat heeft vruchten afgeworpen. Niemand is het meest legendarische doelpunt in de geschiedenis van het Belgisch voetbal vergeten: de kopbal die Nederland uitschakelde voor de wereldbeker in Mexico (1986). De krachtige buffelstoot op die koude novemberavond in Rotterdam in 1985, op voorzet van Eric Gerets, staat in het collectieve voetbalgeheugen der Belgen gegrift. De Rotterdamse Kuip werd plots muisstil. Coach Leo Beenhakker droop voor het einde van de wedstrijd af - ook al een beeld voor de eeuwigheid. Het vervolg kennen we. In Mexico bereikten de Belgen de halve finale, mét de Brusselaar Georges Grün.

Grün is nooit 'ontdekt' als jongetje: hij schreef zichzelf in op achtjarige leeftijd. Opmerkelijk is dat hij nooit opgeroepen werd voor een nationaal jeugdelftal. Maar in 1984, door de schorsingen naar aanleiding van de omkoopaffaire Standard-Waterschei, werd hij sneller international dan verwacht. In allerijl werd hij opgeroepen voor het Europees kampioenschap 1984 in Frankrijk. Hij scoorde meteen in zijn eerste interland, tegen Joegoslavië.

Georges Grün verzamelde 77 caps. Hij voetbalde in drie wereldbekers: na Mexico volgden Italië 1990 en Amerika 1994. De opvolgers van Grün en Vincent Kompany - hoezo, Anderlecht leidt geen verdedigers op? - zijn in de krokusvakantie allemaal welkom in Neerpede.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht