Sportcolumn David Steegen: Congo

Geachte heer Van Reybrouck,

Ik doe het nooit, open brieven schrijven. Ditmaal is de drang te groot. Mijn bewondering voor uw talent moet ik delen met de buitenwereld. Ik ben Brusselaar. Geboren en getogen. Thuis werd Nederlands gesproken, op school Frans. Kinshasa en Zaïre waren nooit ver weg. Een grootoom was missionaris in de Kivu-streek. Hij logeerde elk jaar bij ons in Jette. De verhalen 'uit de brousse' braken de sleur. We hadden regelmatig een of meer Zaïrese jongens in de klas en in de voetbalploeg. Brussel is altijd al een exotische stad geweest. Het Latijnse aspect van mijn opvoeding, gecombineerd met de innige consumptie van Franstalige media, bracht Zaïre dichter bij huis. Ook langs Nederlandstalige zijde sijpelde het onnavolgbare land ons leven binnen. De gedenkwaardige interviews van Gui Polspoel met Mobutu, het flamboyante fulmineren van diens opposantenop de RTBf, de debatten in Confrontatie (BRT) met de destijds erg gedreven Hugo Camps maakten integraal deel uit van mijn kindertijd en adolescentie. Veel snapte ik er niet van, maar boeiend was het zeker. Het waren de tijden van Georges Pompidou, de Citroën CX van vader, broeken met olifantenpijpen en plateauzolen, Plastic Bertrand en de opkomst van de aerobics.

Ik heb Congo, een geschiedenis de voorbije weken verslonden in Indonesië. Ik spaarde volledige hoofdstukken op om het plezier te laten duren. Het soort literatuur waarvan je zou wensen dat een mens elk woord, elke informatie, elke nuance, elke grap kon onthouden. Ik heb me gelaafd aan de woorden, de verhalen, de humor, de tristesse, de complexiteit van een land dat altijd ergens op de
achter- of op de voorgrond lag.

Als woordvoerder van de mooiste voetbalclub van de wereld werk ik dagelijks samen met Belgiës voetbalhoop Romelu Lukaku. Ik heb hem uw boek beloofd. Ooit moet hij u lezen. Omdat het om zijn roots gaat, en omdat uw meesterwerk vol voetbal zit. Ik wist niet dat een voetbalwedstrijd in 1959 tussen Daring Léopoldville en een Brusselse club aanleiding gaf tot de eerste onlusten, die dan weer de onafhankelijkheid tot gevolg hadden. Élastique, de hoogst grappige dief van de sabel van de piepjonge Koning Boudewijn, was een begenadigd voetballer. Lukaku's vader legt mij soms een stukje van de Congolese cultuur uit. Alles wat Roger Lukaku vertelt, zit ook in uw boek vervat.
Congo, een geschiedenis zit ook vol muziek. Ik heb ooit het geluk gehad om samen met Papa Wemba te mogen acteren in de Belgisch- Congolese film Pièces d'identités. Het liedje 'Indépendance', vakkundig gebruikt door de Vlaamse omroep, werd in de geliefde hoofdstad gecomponeerd. Werrason is een fenomeen.

Congo zit overal in Brussel. Geen toeval. Mijn blik op de wereld is weer wat breder geworden. Dat het boek geschreven is in de moeilijkste wijk van de hoofdstad, op een steenworp van mijn werkplek, het Constant Vanden Stockstadion, is geen toeval. U bent, een werelds man. Ik placht altijd te denken dat sport gemeenschappen verzoent; ik heb nu begrepen dat cultuur dat ook doet in het huidige Congo. Met dank aan uw vriend Jan Goossens, ook al een (ingeweken) Brusselaar.
Ik heb veel geleerd.

Hoogachtend,
David Steegen