Sportcolumn David Steegen: De man uit Denemarken

Toegegeven, de sfeer in het Jan Breydelstadion is voor de topper tegen Anderlecht indrukwekkend. Elke supporter krijgt een vlag, de opbouw is goed georganiseerd. Keiharde house, huldigingen, het obligate ‘You’ll never walk alone’ (dat ‘exclusief’ aan Liverpool FC en Celtic Glasgow toebehoort) en een stadionomroeper die de sfeer er goed in brengt. Alles wordt in stelling gebracht om de supporters van FCB in de juiste stemming te brengen.

Een bepaalde actie valt op. De fans van Club stellen de beste buitenlander uit de geschiedenis voor. Het blauw-zwarte legioen heeft voor Jean-Pierre Papin gekozen. De Fransman heeft de Gouden Bal gewonnen, de Champions League met Milan en de Uefa Cup met Bayern München. Zijn verkiezing als beste buitenlander bij Club Brugge lijkt logisch, maar is toch opmerkelijk.

Papin voetbalde slechts één seizoen in het Jan Breydelstadion. Hij scoorde 32 keer en won één nationale beker. Het oogt magertjes. Het palmares verzinkt in het niets bij dat van Ulrik le Fèvre. De Deen speelde eerst in de Bundesliga voor Borussia Mönchen­gladbach, toen een grootheid. Hennes Weisweiler was zijn ontdekker en coach. Le Fèvre was titularis in een ploeg met een moordende concurrentie. Hij voetbalde samen met de Duitse wereldkampioenen Günter Netzer en Berti Vogts. Hij bleef er drie seizoenen en behaalde twee titels.

Daarna trok hij naar het Venetië van het Noorden. Vriend en vijand hielden van Le Fèvre. Een mooie, sierlijke linksbuiten, de opvolger van Wilfried Puis en de tegenhanger van Robbie Rensenbrink bij Anderlecht. Een gentleman ook, op en naast het veld. Een voetballer voor alle clubs.

De Deense aanvaller voetbalde vier seizoenen voor blauw-zwart. Tijdens zijn eerste seizoen won hij onmiddellijk de titel, en in 1976 speelde hij de verloren finale van de Uefa Cup tegen Liverpool FC. Het daarop­volgende seizoen won hij de dubbel in België. Hij keerde in 1977 terug naar zijn vaderland, waar hij nog eventjes voor Vejle BK voetbalde.

Ulrik le Fèvre werd kampioen en stopte in 1978 met voetballen. De minzame man werd leraar en hij verbood zijn leerlingen om over voetbal te spreken tijdens de lessen omdat ze toch 'iets moeten leren'. Vandaag zakt hij nog een keer of vijf per jaar af naar Brugge om oude bekenden te ontmoeten.

Papin of Le Fèvre? Een dilemma. Tijdens de groots opgezette huldiging voor de topper denk ik aan Le Fèvre. En aan Birger Jensen, Frank Farina en Ronald Spelbos. Het moet geen makkelijke keuze geweest zijn.

Na de wedstrijd ga ik met een aantal mensen eten in een restaurant op een boogscheut van het Jan Breydelstadion. Het restaurant met bijbehorend hotel is een bastion van blauw-zwart, de plek waar het eerste elftal van FCB op afzondering gaat. De eigenaar is een groot supporter, maar hij wenst ons proficiat en komt aanzitten.

Even later worden we voorgesteld aan een vriendelijke man. Sympathiek en wat verlegen. Ulrik le Fèvre. Ik slik. De man wil ons niet storen. Ondanks herhaaldelijk aandringen wil hij er niet bij komen zitten. Hij blijft een halfuur met ons praten en analyseert de wedstrijd. Le Fèvre roemt het talent van de aanval van RSCA en blijft respectvol voor zijn voormalige club.

De gentleman uit Denemarken verdient ook een huldiging.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht