Sportcolumn David Steegen: Den Gouden Harynck

Stefan is een Bruggeling met een heel brede kijk op de wereld. Een expat die zijn wortels nooit zal verloochenen. Hij woont al jaren in het buitenland. Eerst in Nederland, vervolgens in Hongarije en nu al jarenlang in Londen, de hoofdstad van alles. Een man met een groot hart en een gezonde, heel assertieve levenshouding. Een geboren epicurist die gevoelig is voor alle cultuur. Stefan eert het kleine. De man combineert operabezoek met de staanplaatsen van Chelsea FC en Club Brugge. Hij is verknocht aan zijn stad zoals ik aan de mijne, Brussel.

Van RSC Anderlecht moet hij niet veel weten. Hij noemt ons consequent Anderland. Maar de Londense Bruggeling is wel de eerste om, oprecht en zonder leedvermaak, te polsen hoe het met mij gesteld is na de vervelende en erg onterechte uitschakeling tegen Partizan Belgrado. Een echte vriend.

Vorige zaterdag was hij samen met zijn niet-onbevallige echtgenote, ook een rasechte Brugse, in hun geboortestad(je). Hij nodigt mijn vrouw en mij uit in Den Gouden Harynck, een van de geliefkoosde restaurants van Michael Winner, de excentrieke Britse filmregisseur, schrijver en lifestyle-journalist van de Sunday Times. Dat is geen klein bier. Winner weigerde ooit een OBE, een ereteken in de Order of the British Empire, met de woorden: "An OBE is what you get if you clean the toilets well at King's Cross Station" ('Een OBE is wat je krijgt als je de toiletten van King's Cross Station goed kuist'), en hij stuurde een Britse huisvrouw naar Den Harynck om een Lancashire hotpot te leren maken. Philippe Serruys, de chef van Den Gouden Harynck, kon niet anders dan het haar leren. Het is alsof je naar Rome gestuurd wordt om een stoemp saucisse te leren bereiden. Le monde à l'envers.

België, het epicentrum van werelds genot. In deze eigenaardige politieke tijden blijken we groter te zijn dan we denken. De avond is wonderlijk. Een nacht gevuld met de beste verhalen en anekdotes. Stefan, immer guitig, vertelt over een bezoek aan een brouwerij in Dortmund tijdens zijn studententijd. Hij en enkele vrienden gaven zich uit voor Leuvense ingenieurs om de brouwerij te kunnen bezoeken. Daar trapten de strak gedisciplineerde Duitsers in. Diezelfde brouwerij brouwde destijds Ritter Bier, het bier dat in 1955 gedronken werd in een café in de schaduw van de Koninklijke Vlaamse Schouwburg, alwaar de Ritterklub werd opgericht. De Ritterklub, Brussel, Londen en Brugge liggen niet zo gek ver van elkaar.

Na de geweldige dis geeft de chef van Den Gouden Harynck ons een rondleiding in het restaurant, dat de ene woning aan de andere rijgt, hoekjes en kanten, wijnkelders die andere verstoppen, gangen die in obscure kamers verzanden. Ooit troonde er een heus schrijn van Cercle Brugge in zijn heilige keuken. Geschiedenis. Hij vertelt en vertelt en vertelt, we zijn begeesterd door de passie van de flamboyante chef.

Bij elke thuiswedstrijd van Chelsea FC, de club van Stefan, ontplooit de harde kern een spandoek van Peter Osgood, clubicoon, 'the King of Stamford Bridge'. Vorige zaterdag kwam de wereld op harmonieuze wijze even samen. Van Brussel tot in Londen. Ik heb een avond doorgebracht met de koningen van Brugge. Een hele eer voor een Brusselaar.

:: David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht