Sportcolumn David Steegen: England-Belgium

Ik ben - gelukkig - een dag eerder al afgereisd. De reisbus van de 'Belgium-fans' staat al op het parkeerterrein wanneer ik aankom in het piepkleine stadionnetje van Marlow FC in de schaduw van Heathrow, de grootste luchthaven van Europa.

De gastheer is Garford Beck, een oer-Engelsman. Beck is de uiterst formele voorzitter van England Fans FC, een voetbalploeg die Engelse fans verzamelt voor elke offi­ciële interland van de 'echte' nationale elf. Een lieve man die zich op alles grondig voorbereidt. Beck is hoofddouanier.

Engeland, het land der tradities. Zo speelt England Fans FC voor elke officiële inter­land tegen een ploeg van supporters van de te­genpartij. België heeft geen supporterselftal. Ik werd aangezocht door een van de supportersverenigingen van RSC Anderlecht. De roerganger van het RSCA-sfeervak Purple Heart heeft een aantal jongens opgetrommeld. De eerste nationale supportersvoetbalploeg bestaat volledig uit Anderlecht-supporters.

We hebben geen schijn van kans. Nooit samen gespeeld, en minstens de helft van de spelers is licht of zwaar aangeschoten. Eentje loopt rond in een bruidsjurk. De sfeer zit erin. Onze trainer, Jappe, wordt samen met mij ontvangen door de gastheer in de bestuurskamer van Marlow FC. De ontvangst is een echte plechtigheid. We krijgen thee en koekjes. Onze coach is er niet echt op gekleed. Jappe draagt een short, een sweatshirt en een sjaal van de Rode Duivels.

Na de plichtplegingen ontspannen we allemaal en voeren we een fijn gesprek waarin onder meer het Belgische elftal respectvol geroemd wordt. Straks zullen de fans voetballen om de Cuthbert Ottaway Cup. Ottaway was de kapitein van Engeland tijdens de eerste officiële interland in 1872 tegen Schotland. Traditie en eerbetoon.

Coach Jappe vraagt ijs. "Voor de spelers?" vraagt Beck. "Neen, voor ons bier," antwoordt de coach met een uitgestreken gezicht. Jappe is een echte Belg. Onze coach zal tijdens de volledige tweede helft van de supporterswedstrijd in de bar te vinden zijn.

Voor de wedstrijd worden de volksliederen gespeeld, en er wordt zelfs een minuut stilte geëerbiedigd als eerbetoon voor de verongelukte Belgische kinderen in Sierre, Zwitserland. Klasse. Tientallen Belgische fans moedigen ons tijdens de wedstrijd luidruchtig aan. Ondanks de logische rammeling - 8-0 - tegen de goed ingespeelde Engelsen kan de dag niet meer stuk.
"Grass root football," de essentie van voetbal, stelt Beck met veel flegma vast. Na de wedstrijd volgt nog een plechtigheid in de kantine van het clubje, met de onvermijdelijke speeches. Ik heb een RSCA-geschenk meegebracht voor elke mascotte die voor de match aan onze hand het veld op liep.

Na afloop vertrekken de Belgische supporters naar Wembley voor de echte interland. Ik blijf wat hangen en vertrek met Beck en mijn Londense vrienden naar Wembley.

Tijdens de opwarming ben ik trots Belg te zijn. Mijn Engelse vrienden zijn vol lof voor de Belgen in de Premier League. Ik neem de complimenten graag in ontvangst, want de beste voetballer in Engeland is een Brusselaar. Daar is ongeveer het hele stadion het over eens.


David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht