Sportcolumn David Steegen: Herman

Het moment is op pijnlijke wijze onvergetelijk. Misschien nog meer in het geheugen gegrift dan de eerste onbeschrijfelijke ontlading na het behalen van een kampioenschap waar een seizoen lang voor gevochten werd. Succes is vergankelijker dan een ontgoocheling. Twee volledige seizoenen geleden is een eeuwigheid. De collectieve hoon, gericht aan een enkele man, ging door merg en been van de omstaanders en de clubmedewerkers.

De fandag van RSC Anderlecht die het seizoen 2011-2012 naar gewoonte feestelijk moest aftrappen, wordt besmeurd door collectieve woede. De Anderlechtfans zijn boos op Herman Van Holsbeeck, de algemeen directeur. Enkele maanden eerder, op een zucht van de play-offs, beslist de directie om in te gaan op een bod van de trots van Dagestan, Anzhi Matsjkala, dat koste wat kost de toenmalige ster speler van Sporting Anderlecht, Mbark Boussoufa, wil inlijven. De transferperiode duurt wat langer in Rusland. Het aanbod is te aanlokkelijk. Weigeren zou een blijk van financieel wanbeleid zijn.

De club staat echter voor de levensbelangrijke eindfase van de competitie. Zonder de Marokkaanse blikopener zou paars-wit aanzienlijk verzwakt aan de allesbepalende competitie begonnen zijn. Het is kiezen tussen de pest en de cholera, want de speler wil weg. Paars-wit gaat, zonder Bous, als leider de play-offs in. RSCA mag thuis beginnen tegen de zesde in de stand, het Standard van Axel Witsel en Steven Defour. Op papier is dat een ongekend voordeel. Bovendien beslist de coach van de Rouches om zijn sterspelers op de bank te houden. Dominique D'Onofrio wil zijn team sparen voor de bekerfinale. Het vertrouwen is groot in Brussel. Dat varkentje wordt wel eventjes gewassen.

Anderlecht verliest met 1-3. De meest memorabele nederlaag in jaren. De wedstrijd blijkt achteraf allesbepalend te zijn geweest. Een reeks van wroeten en krasselen kondigt zich aan. KRC Genk wordt op de valreep kampioen en Standard Luik wint de beker en eindigt tweede. Royal Sporting Club Anderlecht strandt op de derde plaats. Kop van jut is Herman Van Holsbeeck. Wie toen op het veld stond, weet het nog. Het striemend fluitconcert ging door merg en been.

Nota bene op een familiedag zonder wedstrijd, twee maanden na het einde van de competitie. De algemeen directeur neemt de micro in handen om de trouwe fans toe te spreken. Hij heeft zijn boodschap nooit helemaal kunnen uitspreken. Zijn woorden lossen op in het onverbiddelijk gejoel van vijftienduizend misnoegde fans. Na enkele zinnen geeft de manager het op en trekt zich terug in zijn kantoor. Voorzitter Roger Vanden Stock vangt hem op en steunt hem als een vader.

Nog geen jaar later wordt Anderlecht opnieuw kampioen, voor de 31ste keer. Dankzij het sportief beleid van Herman Van Holsbeeck gesteund door de voorzitter en de raad van bestuur. Een seizoen later behaalt paars-wit zijn 32ste titel van haar bestaan. Van Holsbeeck speelt hoog spel door John van den Brom te halen, een nieuwe jonge Nederlandse coach die bescheiden verenigingen als Vitesse Arnhem en ADO Den Haag had getraind. De geboren en getogen Brusselaar heeft zijn gram gehaald. Twee keer op rij. Een redevoering zal hij op de opendeurdag nooit meer geven maar zijn palmares - zes titels en een beker op tien seizoenen - neemt niemand hem ooit meer af.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht