Sportcolumn David Steegen: Het legioen

RSC Anderlecht speelde afgelopen weekend voor de 32ste keer in zijn geschiedenis kamioepn. David Steegen heeft het over de ontlading, instagram en de supporters die de titel mogelijk maakten.

We kunnen proberen om de ontlading van een kampioenstitel te beschrijven. Het is hopeloos. De ontroering van collega's die elkaar in de armen vallen, bedanken en oprecht liefhebben. De aandoenlijke euforie van spelers die met de trouwe fans verbroederen. De dankbetuigingen van bestuursleden aan hun directe medewerkers. De overrompeling, midden in de nacht, van de discotheek waar spelers en staf rustig hoopten te vieren. Spelers die alles en iedereen fotograferen en de foto's op Instagram plaatsen. Ze willen geen moment missen van hun triomf. De bevrijdende opluchting van de Anderlechtgegijzelden: de spelersvrouwen en de partners van de anonieme soldaten van Sporting Anderlecht die een seizoen lang achter de schermen gewroet en gezweet hebben om de helden van het succes, de spelers en trainers, te helpen het hoogste doel te bereiken. Het is een onbegonnen werk.

Hoe beschrijf je de symbiose van de tientallen duizenden fans met de club, allen verenigd door de paars en witte kleuren? De intense communie van supporters met de club is nooit mooier geweest dan afgelopen zondag. Het spontane feest achteraf was intenser dan de ondraaglijke spanning van de afgelopen weken en maanden. De verstoorde training van nog geen drie weken geleden is helemaal vergeten en vergeven. Zo snel kan het gaan in voetbal. Kampioen worden op de laatste speeldag is tergend, onwezenlijk bijna. De explosie van zoveel opgekropte frustratie maakt alles goed. De supporters van RSC Anderlecht zijn nooit beter geweest. Bij de 0-1 achterstand, toen Zulte Waregem virtueel kampioen was, werd de ploeg naar voren gestuwd alsof het vooruitzicht van een onverdiende tweede plaats oorverdovend en onmiddellijk weggebruld moest worden. Nimmer zo veel geestdrift meegemaakt vanuit de tribunes.

RSC Anderlecht speelde met twaalf. Een afgeweken bal besliste over het kampioenschap. Daar hebben de supporters voor gezorgd. De Mauves Army achter het doel, de mannen van de oude K4, de Purple Heart, de supportersclubs en de anonieme supporters die hondstrouw de club door weer en wind, in voor- en tegenspoed volgen.

De fans waren al uitzonderlijk sterk voor de aftrap. Het kon gewoonweg niet misgaan. De tifo achter het doel ontroerde de voorzitter. Zo hebben we hem zelden gezien. Het eerbetoon aan zijn vader Constant Vanden Stock, met een prachtig gigantisch doek gespreid over een hele tribune, bewoog hem tot tranen toe. De duizenden supporters achter het doel die achteraf allemaal een foto van zijn vader omhoog hielden, maakten het moment helemaal compleet.
En dan was er Marcin Wasilewski. Het contract van het icoon loopt in juni af. Na bijna zeven seizoenen lijkt zijn tijd bij Anderlecht voorbij. De voorzitter en de algemeen directeur brachten hulde aan de man van alle oorlogen, het slachtoffer van veel onrecht. Wasyl is een volwaardig lid van de familie. De harde alfaman was niet bestand tegen zoveel emotie. Twintigduizend supporters die minutenlang zijn naam scandeerden, braken de sterke Pool. Wenend nam hij het prachtig geschenk in ontvangst (een ingekaderde foto van hem, gemaakt door topfotograaf Stephan Vanfleteren). De wedstrijd was nog niet begonnen en hij was al gewonnen. Bij de volgende crisis zal het allemaal weer wat minder zijn, maar zondag heeft het paars-witte legioen alles bepaald. Waarvoor dank.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht