Sportcolumn David Steegen: Junior

Luciano Spalletti kijkt bijna verschrikt op als ik hem complimenteer met de Russische titel. Spalletti is de Italiaanse coach van FC Zenit Sint-Petersburg. Hij antwoordt gelaten, maar vriendelijk. “Bedankt, maar het is hier zo koud.” Topvoetbal is een rollercoaster die je, in ons geval, voortdurend van de ene cultuur naar de andere slingert. Naar het voorbeeld van de hoofdstad.

Twee dagen eerder sta ik in de kleedkamer van Royal Sporting Club Anderlecht, gewapend met pen en papier. Ik vraag aan elke speler op welke console ze spelen. Xbox, PS3 of Wii? De meesten hebben er minstens eentje, sommigen hebben er twee van elk. Junior Kabananga: nog geen jaar geleden belandde hij als bescheiden tester bij ons. Kabananga lijkt zo uit Congo van David Van Reybrouck gestapt. Een arme man met een plan. Junior heeft honger.

Elke voetballer krijgt het nieuwste voetbalspelletje, Fifa 11 . Ze spelen het bijna allemaal. Onderweg naar Sint-Petersburg vertelt Romelu Lukaku mij dat hij Guillaume Gillet geklopt heeft met Manchester United; tegen Ziguy Badibanga won hij met FC Internazionale.

Terug naar het echte voetbal. Junior Kabananga heeft enkele dagen eerder zijn eerste en beslissende doelpunt voor RSCA gescoord in de moeizaam gewonnen wedstrijd tegen hekkensluiter Charleroi. Tijdens de enkele maanden die hij in Brussel vertoeft, heb ik amper het geluid van zijn stem gehoord. Verlegen concentreert Junior zich op de kans van zijn leven: voetbalprof worden in Europa. Hij doet het volgens het boekje. Hij kwam eerst enkele weken testen. Onze voetbaldeskundigen hadden snel begrepen dat er muziek zit in de donkere jongen. Zijn eerste contract had een duur van zes maanden. Na amper de helft van de termijn werd het met drie jaar verlengd. Junior wil slagen en doet letterlijk alles wat van hem gevraagd wordt. Ontbijten op de club, met het tweede trainen en voetballen, soms eens bij het eerste. Een goede mentaliteit. Zijn ijver werpt vruchten af. In tien maanden heeft hij al enkele selecties behaald en scoorde hij dat weergaloze doelpunt. Een symbiose van arbeid, techniek en zelfbeheersing.

Hij kijkt me schaapachtig aan als ik hem vraag op welke console hij thuis speelt. Op geen enkele. De blik van Nicaise Kudimbana, onze Brusselse Congolees en mentor van alle donkere jongens, is veelzeggend. Niet aandringen. Junior amuseert zich niet, Junior wil voetballer worden, niets anders.

Een dag later. In de stad van Peter de Grote kijk ik mijn ogen uit. Kraaknette straten, prachtig verlichte gebouwen die verschillende tijden doorstonden. Peter de Grote, de ultieme stedenbouwkundige. Sint-Petersburg, de poort naar Europa, is waarschijnlijk de mooiste stad ter wereld. Ik was er enkele jaren geleden met mijn vrouw, in de lente. De Hermitage, de trots van Peters vrouw Catharina, herbergt kunst uit heel Europa.

Spalletti werpt vermoeid wat kushandjes naar het uitzinnige publiek. FC Zenit vertrekt na de wedstrijd tegen RSCA voor een weekje naar Dubai om de Russische titel te vieren. Naar verluidt verdient elke Zenit-speler twintigduizend euro per gewonnen wedstrijd boven op het al heel hoge salaris. Alleen al om de Russische beker te winnen ontving elke Zenit-voetballer tweehonderdduizend dollar premie. Daar heeft Junior lak aan. Hij komt er wel. In Brussel zal hij de wereld veroveren.