Sportcolumn David Steegen: La Garza

De eerste keer dat ik hem zag spelen, was op Beerschot in 2006. Ik was toen nog exclusief supporter. Hij was niet goed, maar de uitstraling was voelbaar in het stadion, dat ooit olympisch was.

Nico Frutos hééft het. Ik ben van meet af een believer . Voor altijd supporter van de edelman uit Sante Fé. De tijden waren toen slecht en de druk was groot, een crisis loerde om de hoek. De opgeschoten spits was helemaal uit Argentinië overgevlogen om te komen helpen. La Garza, 'de reiger', was in Brussel neergestreken zoals Johan Cruijff in Barcelona in 1973. El Salvador. Alle verhoudingen in acht genomen.

Op het Kiel kon hij niet overtuigen. Ik reed met gemengde gevoelens naar huis. Frutos had... 'iets'. Zou hij zoals die andere Zuid-Amerikaan, Enrique Villalba uit Paraguay in de jaren '70, ook een miskleun worden? Paars-wit en Zuid-Amerika was vooralsnog - op Luis Oliveira na - geen geslaagde combinatie gebleken. De media maakten meteen brandhout van de opvallende spits.

Hij heeft 180 minuten nodig gehad. Na Beerschot scoort hij acht keer op rij, in evenveel wedstrijden. De beul van Brugge. Frutos sloeg ze in zijn eentje uit de titelstrijd.

Al snel staken de eerste blessures de kop op. De laatste wedstrijden op weg naar de 28ste titel miste hij. Twee kampioenschappen en een Belgische beker verder is de Reiger het mikpunt van cynische en meedogenloze critici. Spelingen van het lot en de natuur hebben zijn welslagen bezoedeld.

Sinds ik bij de club werk, zie ik hem elke dag. De eerste speler van de kern die mij vroeg hoe ik werk. Frutos houdt van voetbal en van RSCA.

Tijdens een training, helemaal in het begin van het seizoen, komt hij naar me toe. "Ik ben blij met je komst. Ik ben de grootste criticus van de wereld. Ik heb een slecht karakter, maar als het goed is, dan zeg ik het ook. Jullie (de persdienst, DS) doen het goed. Romelu (Lukaku, DS) beschermen. Journalisten moeten we respecteren, maar ze zullen nooit vrienden zijn; wees altijd op jullie
hoede," verklaart hij ernstig. Een antwoord wacht hij niet af, hij draait zich om en gaat verder trainen. Imposante man.

Enkele maanden later word ik bij de baas geroepen. "Het is allemaal voorbij," zegt hij met een zucht. "Nico is afgekeurd voor het profvoetbal. RSCA zal correct blijven. Er is een regeling getroffen. Het is erg, maar hij zal zich geen financiële zorgen meer hoeven te maken. Organiseer een persconferentie." Ik slik. Ik ben de enige, op de directie na, die het weet.

Het is voorbij. De onnavolgbare goals, het leiderschap. We beslissen om het persmoment zonder Nico te laten doorgaan. Hij vertrekt naar Argentinië om de plotse ommezwaai in zijn leven te verwerken. Dit is erger dan een ontslag. Hij zal een verklaring opnemen om afscheid te nemen van de supporters. Die wordt uitgezonden op de website en op RSCA TV na de persconferentie.

De grote man zucht. De ogen worden vochtig. Hij leest de speech voor die ik voor hem heb geschreven. 'La Garza' loopt plots weg. Hij kan het even niet meer aan. De opnamen lukken niet - te emotioneel. Ik stel hem voor om hem te interviewen. Als hij het zelf in handen kan nemen, gaat het wat beter.

Na het gesprek nemen we afscheid. Morgen vertrekt hij naar Argentinië. "Voor het einde van de play-offs kom ik terug," belooft hij, "om de dertigste titel te vieren. Tenslotte heb ik nog een paar goals gemaakt dit seizoen."

Zijn stem trilt. Ik slik en kan niet antwoorden. De Reiger zal nooit meer vliegen.

:: David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht