Sportcolumn David Steegen: Peter Pan

Ik veer recht in het Kortrijkse Guldensporenstadion. Met gebalde vuist. Ziguy Badibanga, achttien jaar, heeft zijn eerste officiële doelpunt voor de kampioen van België gescoord. Na zijn tweede invalbeurt. Assertief en brutaal spurt hij op keeper Glenn Verbauwhede af en schuift hij de bal strak tegenvoets onder het flamboyante sluitstuk. Ik val mijn buur in de armen: collega Peter begeleidt de jonge talenten van paars-wit.

De Purple Talents zijn voetballers in spe met een uitzonderlijk talent. Ze zijn tussen twaalf en achttien jaar jong. De mogelijke goudhaantjes worden persoonlijk begeleid, strak en vakkundig. Elke jongeling krijgt een individueel programma zodat hij meer kan trainen om, als het even kan, ooit het hoogste niveau te halen: het fanion team van RSCA. Als dat niet lukt, hoopt paars-wit dat hij profvoetballer wordt. Elders. Een Purple Talent blijft, waar hij ook voetbalt, een ambassadeur van de club. Zo gauw een Purple Talent de kern van de eerste ploeg bereikt, is de eerste stap gezet. Als de jonge voetballer even mee mag voetballen met de groten, dan zijn we zielsgelukkig; als hij scoort, is het geluk compleet.

Peter is bezeten, een vakman. De voormalige voetballer, die later carrière heeft gemaakt in het onderwijs, weet wat hij doet. Wat hij samen met hoofd opleidingen Jean Kindermans heeft bedacht, is uniek. Peter voelt als geen ander aan of een puber problemen heeft. Hij stuift voortdurend rond, voor het welzijn van het talent en van de club.

Na amper één voetbalseizoen bij de grootste club van het land besef ik het: talent is niet genoeg. Veel en gericht werken is de boodschap. Trainen, oefenen. Slim zijn, oplossingen bedenken. Hoe meer een jongeling weet, des te beter hij speelt. Het Purple Talents-programma zorgt er voornamelijk voor dat jongeren veel mogen trainen. Daar heb je dan weer flexibele scholen voor nodig. Niet makkelijk in ons complexe, tweetalige landje en de ingewikkelde grote stad. De sociale en intellectuele omkadering zijn minstens even belangrijk als de sportieve vorming. Het een gaat nooit zonder het andere. Peter is zielsgelukkig met het doelpunt van Ziguy. De ploegmaats ook.

Badibanga maakt na twee invalbeurten al deel uit van de groep. De supporters bedenken hem met een lied. Het is weinigen gegeven. Ik leerde de jonge Brusselaar uit Evere kennen tijdens de winterstage in La Manga. De stille Badibanga mocht een week meetrainen met de profs. Ik begeleid hem bij zijn eerste persconferentie en bied wat eenvoudige tips aan. Ziguy is bijlange geen praatvaar.

Het levenspad van de jonge Brusselaar uit Evere liep niet bepaald over rozen. Vanaf zijn elfde kwam hij van de ene kant van de stad naar de andere om te kunnen trainen in Neerpede. De flankaanvaller heeft het helemaal zelf gedaan. Zijn trainers, de club, Peter en Jean hebben hem van dichtbij hulp geboden.

Bij de U19 komt de voltallige groep terug van de training. Ziguy heeft de sleutelbos van zijn coach, Geert Emmerechts, in de hand. Wanneer ze over het brugje over het meer van Neerpede stappen, zwaait hij lachend met de sleutels. Plots verliest hij grip en vliegen de sleutels - auto, huis,... - de vijver in. Emmerechts treft zijn volledige ploeg tot aan hun middel in het water. Ze hebben de sleutels nooit teruggevonden.

Badibanga heeft al een heel leven achter de rug. Ook familiaal. Maar hij is weerbaar. Hij is het tweede Purple Talent, na Romelu Lukaku, die de A-kern haalt. Dankzij Jean Kindermans, zijn trainers en Peter. In zijn geboortestreek noemen ze hem Peter Pan.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht