Sportcolumn David Steegen: Proper

Ik woon in een prachtige straat. Een Brusselse avenue met typische herenhuizen uit de negentiende eeuw, een lange laan aan de rand van het degelijk onderhouden Elisabethpark in Ganshoren.

Vanuit de woonkamer zien we op elk uur van de dag sporters, vooral lopers. Jong en oud, alleen of in groep. Je voelt je al snel schuldig als er een dag of twee niet bewogen wordt.

Bij mooi weer komen de gezinnen buiten. Ze palmen vol vreugde de groene strook in, de kinderen leven zich uit en genieten tot zonsondergang van de open ruimte. Parkwachters struinen glimlachend tussen het jonge geweld. Een park hoort te bruisen.

De typische sociale mix van Brussel is in dit park duidelijk zichtbaar. Oude Italiaanse mannen zitten samen op een bankje. Soms staan ze in groep op om een eindje te wandelen om grote en kleine levensvragen verder te bespreken. Hun vrouwen zitten een bank verderop. Jongeren nemen dagelijks hun territorium in. De groepjes zijn etnisch gekleurd. De Afrikanen maken lawaai, ze dansen en debatteren. Stoere mannen die overdag actief zijn in de Brusselse bouw, verpozen, voor ze naar huis gaan, op de grasvelden, halve liters bier binnen handbereik. De struise mannen komen uit het oosten van Europa. Hier en daar loopt er een zonderling tussen. Of een madame met haar hond. Toeristen fotograferen de basiliek, elke dag weer, heel het jaar door. Tijdens de maanden juli en augustus bereiden Brusselse sportverenigingen zich fysiek voor in het park voor de basiliek van Koekelberg, vooral voetbalploegen.

De parken zijn een meerwaarde voor de hoofdstad en voor haar tuinloze inwoners. Leopold II heeft iets neergezet in de mooiste stad van het land. De wijkbewoners houden van hun park. Zoveel groen is een zegen. En toch... Onlangs was ik kort in Singapore. Geen vuiltje op de grond, zelfs geen sigarettenpeuk. Zero tolerance voor vervuilers.

Een drie uur durende vlucht later krijg je een compleet ander beeld. In Bali, Indonesië, heerst totale anarchie op het vlak van netheid. Lege jerrycans, plastic flessen, verpakkingen worden zonder schroom langs de weg gegooid.

Begrijp me niet verkeerd, Bali is een wonderlijk mooi eiland. Adembenemende landschappen, bevolkt met lieve mensen.

Netheid is het begin van veiligheid. We slagen er maar niet in om het park proper te houden, laat staan de straten eromheen. De passanten eerbiedigen hun omgeving niet. Dagelijks ruimen de vaste bewoners van de lanen en straten rond het park de troep op van bezoekers die gebruikte luiers, blikjes, verpakkingen en plastic tassen laten liggen na een dagje onthaasting in het park.

Vermoeiend.
Aan het Gewest ligt het niet. Net Brussel doet er alles aan om de omgeving schoon te houden. Vuilnisbakken zijn er genoeg. Toch is het vechten tegen de bierkaai. Dat loopt soms de spuigaten uit. Onlangs betrapten enkele bewoners een koppel dat hun kind, een kleuter, tegen een gevel liet plassen. Toen we de ouders vriendelijk maar kordaat vroegen of dit wel normaal was, antwoordde de vader dat het meisje hoogdringend moest en dat hij het probleem niet zag. Het is een kwestie van opvoeding. Sluikstorters slaan regelmatig toe in de Brusselse straten. Sommige Brusselaars houden niet van hun stad. De wijk loopt leeg. Brusselaars verdienen beter. Tussen het vuil van anderen leven is geen pretje.

:: David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht