Sportcolumn David Steegen: Succes

Het Regenboogstadion aan de Gaverbeek in Waregem was doorheen de sportieve geschiedenis van dit land al enkele keren het toneel van sportieve hoogtepunten. In het seizoen 1985 -1986 werden de grootverdieners van AC Milan er vernederd door een bende Belgische amateurs. Wim De Coninck, Philippe Desmet, Danny Veyt en de broers Millecamps hebben een grote bijdrage aan de vaderlandse clubgeschiedenis geleverd. In San Siro herhaalden de mannen van trainer Urbain Haesaert, wiskundeleraar van beroep, de heldendaad. Na de uitschakeling van Milan brak een supportersopstand uit. Voorzitter Farina werd het stadion uit gehoond, de latere Italiaanse Premier Silvio Berlusconi nam over. Altijd theater in de laars. De glansprestatie van SV Waregem heeft een stukje Italiaanse voetbal- en politieke geschiedenis bepaald.

Zoals het vele kleinere Belgische clubs vergaat die plots succes hebben, was SV Waregem niet bestand tegen de zware tol van succes. Financieel wanbeleid en foute sportieve beslissingen waren, exact tien seizoenen later, de oorzaak van een roemloze degradatie naar tweede klasse. Dat kwam de club nooit te boven. In 2000 voetbalde SV Waregem in vierde klasse. Datzelfde jaar fuseerden de rood-witten met het gezonde Zultse. Gezond beleid en een geweldige trainer die maar voor één club lijkt weggelegd te zijn, hebben de bescheiden provincieclub inmiddels naar de Belgische top gestuwd.

Vorige zondag kon paars-wit de concurrentie een mokerslag toedienen. Bij winst zou de kloof vijf punten bedragen, bij verlies zou Zulte Waregem aan de leiding komen en dat op vijf wedstrijden van het einde. Ik kom vroeg aan, de mensen van Waregem zijn uitgelaten. Het West-Vlaams optimisme is bijna tastbaar. De supporters van Essevee zijn ervan overtuigd: dit wordt hun dag. Het stadion zit afgeladen vol. Het is van alle tijden en van alle sporten. Zo nu en dan zorgt een meer bescheiden club voor de verrassing. Gelukkig maar. Anders zou het maar eentonig zijn. Lierse SK werd kampioen in 1997, SK Beveren behaalde twee landstitels in 1979 en in 1983.

Zulte Waregem speelt de perfecte wedstrijd. De licht toegekende strafschop geeft hen de vroege voorsprong die hen helpt hun geliefd en prachtig uitgevoerd countervoetbal te spelen. De provincie krijgt de hoofdstad op de knieën. Het leedvermaak na de 2-1 winst is groot. Ook dat is een zekerheid. Een van de meest opmerkelijke fenomenen van voetbalbeleving is de manier waarop sommige aanhangers hun vreugde uiten. Een meerderheid geniet in groep. Ze drinken en zingen samen en keren gelukkig naar huis. Er is altijd een minderheid misnoegden die liever postvatten aan de spelersbus van de verliezers om de spelers van de tegenpartij te beschimpen. Een tachtigjarige Esseveefan steekt bevend een middenvinger uit naar de spelers en trainers van Anderlecht. Een klein meisje kijkt verwonderd toe. Zoveel woede en frustratie na winst is aandoenlijk. De kleine meute misnoegden krijgt er niet genoeg van. De scheldpartijen houden aan totdat de bus aan de horizon verdwenen is. Nu breekt de tijd van de bezinning aan. Dat gevoel kennen we. Dat is de kracht van Anderlecht.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht