Sportcolumn David Steegen: Urko Rafael Pardo y Sevilla

Een zachte zon in november. We landen in Athene, wereldstad. Geschiedenis wordt altijd in steden geschreven. Het oude Athene was de bakermat van een van de eerste democratieën, zo niet de eerste.

Athene is een kosmopolitische metropool. Een chaotische stad, waar eigengereide anarchisten, vakbonden, politieke strekkingen van alle gezindten bijna dagelijks luidruchtig van zich laten horen.

Wij zijn gekomen om te voetballen. Een cruciale wedstrijd. De stad gromt dag en nacht. Zwaar en permanent verkeer zorgt voor een ongeziene drukte. Het pershotel bevindt zich op hooguit twintig minuten van het indrukwekkende, maar kille olympische stadion waar AEK Athene zijn Europese thuiswedstrijden afwerkt. Aan sta­dions overigens geen gebrek in de chaos van Athene. We doen er meer dan anderhalf uur over om het te bereiken.

De sporttempel is enorm. 76.000 plaatsen kijken uit op een groot veld, omgeven door een atletiekpiste. Als ik een speler in de kleedkamer moet gaan halen om interviews af te werken, dan doe ik er tien minuten over in de eindeloze catacomben. In de perszaal kun je gerust een zaalvoetbalwedstrijd organiseren. Het stadion is legendarisch. Alle atletiekcompetities en de voetbalfinale van de Olympische Spelen van 2004 vonden er plaats. De finale van de Uefa Champions League in 2007 was ook memorabel. AC Milan-Liverpool FC (2-1).

AEK-RSCA wordt bijgewoond door amper zestienduizend toeschouwers, die voor een luidruchtige en goede sfeer zorgen, maar de lege zitjes doen afbreuk aan de tomeloze inspanningen van de trouwe supporters. Toch is de inzet voor beide teams hoog. Wie wint, behoudt alle kansen om te overwinteren in de Europa League. Het uiteindelijke gelijkspel biedt echter voldoende uitzicht op een verderzetting van de campagne. Een aantal meegereisde Belgische journalisten gaan 's ochtends, op de dag van de wedstrijd, Urko Rafael Pardo y Sevilla interviewen. De Brusselaar met Catalaanse roots is een van de zovele jonge talenten die op jonge leeftijd België de rug toekeerde om het bij een echt grote topclub te proberen. FC Barcelona.

Pardo y Sevilla kreeg zijn opleiding grotendeels in Neerpede, bij de jeugd van RSCA. De talentvolle doelwachter kon in 1999 de lokroep van Barça niet weerstaan. Más que un club . Van Frank Rijkaard mocht hij enkele keren op de bank zitten, maar Urko brak nooit echt helemaal door. Na omwegen via FC Cartagena, CE Sabadell, Rapid Boekarest en het Griekse Iraklis Saloniki belandde hij uiteindelijk bij Olympiakos, een van de drie Griekse topclubs van Athene. Pär Zetterberg heeft er ook gevoetbald.

Voetbal is de nationale sport van Griekenland. Bij verlies kan een mens niet buitenkomen, bij winst worden monumenten opgericht. Een middenweg bestaat niet. Maar Urko doet het goed op dit ogenblik. De jon­ge keeper is titularis van de Griekse grootheid.

De dag voor de wedstrijd krijgt de RSCA-delegatie bezoek van de voormalige Griekse nummer 9 van RSCA, de immer populaire Yannis Anastasiou. Hij speelde maar één seizoen voor RSCA (1999-2000), maar de minzame spits mist ons nog elke dag. Hij volgt de trainersopleiding en wil ooit terugkeren naar Anderlecht.

Je moet een buitenlander zijn om de schoonheid van de hoofdstad in te zien.

--------------------------
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht