Sportcolumn David Steegen: Vroeger is dood

Sinds vorige week vrijdag kwart voor acht is een dikke, donkere voetbalbladzijde definitief omgeslagen. We hebben twaalf jaar kommer en kwel in het Maksimirstadion in Zagreb definitief van ons afgeschud. "We", jawel. Zelfs in Antwerpen stond een groot scherm opgesteld.

Romelu Lukaku, exponent van de nieuwe meertalige Belg, als voetballer gevormd en opgeleid in Brussel, heeft het gitzwarte Belgische voetbalverleden helemaal aan flarden geknald. Die doelpunten gaven de zwartgallige criticasters lik op stuk. Die "kritische kenners" staan vandaag op de eerste rij om hem te bewieroken. We weten beter.

De nieuwe Rode Duivels zijn wereldburgers dankzij hun opleiding, hun instelling en talent. De Rode Duivels zijn de kerktoren voor eeuwig ontstegen. Opgeleid in Brussel, in Amsterdam, in Apeldoorn, in Rijsel, Alkmaar en Tilburg. Ook in Gent en Genk. In 1986, toen de nationale elf de halve finale bereikten van het Wereldkampioenschap in Mexico, bestond de nationale ploeg uit Vlamingen, Walen en een verloren Brusselaar. Zij kwamen uit het oude België. Opwijk, Lier, Brugge, Luik, de hoofdstad (Frankie Vercauteren), Lokeren en andere Belgische dorpen en gehuchten. Vandaag zijn de Rode Duivels volwaardige stedelingen. De helden wonen en leven in Londen, Madrid, Brussel, Porto, Manchester, Liverpool, Napels en Sint-Petersburg. Europeanen.

Neem nu de held van de beslissende wedstrijd. Romelu Lukaku. Zijn kindertijd bracht hij door in Wintam, bij Bornem. Thuis wordt Frans gesproken. De donkere spits verhuist snel naar de hoofdstad om voor RSC Anderlecht te voetballen. School loopt hij in het Nederlands. Hij pikt het allemaal op. De club schept de voorwaarden om hem toe te laten een wereldster te worden. Op zijn zestiende speelt hij al in het eerste elftal van de grootste club van het land. De sterke spits scoort zijn eerste doelpunt op Zulte Waregem. Een nieuw fenomeen is geboren. Even bejubeld in eigen land.

Na twee seizoenen verhuist hij naar West-Londen. Chelsea. De miljoenentransfer dwingt hij helemaal alleen af. Hij heeft België nog niet verlaten of de eerste kritieken steken de kop op. Zijn eerste balaanname en zijn basistechniek deugen niet volgens de "kritische kenners". De oudste Lukaku lijdt in stilte en werkt verder. De jongen is amper achttien jaar jong en al een man. Natuurlijk raken de negatieve analyses hem maar hij breekt toch door. In Birmingham, bij middenmoter West Bromwich Albion. Na een seizoen keert hij terug naar de club van zijn hart (na Anderlecht), Chelsea. De zware concurrentie in Londen verbant hem naar Liverpool. Naar Everton FC. Daar schittert hij onmiddellijk.

De twijfel blijft bestaan. Onbegrijpelijk. Ondanks de vele doelpunten. De jongen is nog maar twintig jaar jong. Zijn idool, Didier Drogba, schittert pas op zijn zevenentwintigste in de Premier League.

Wij, die hem dagdagelijks meegemaakt hebben, weten echt wel beter. Romelu Lukaku is uit sterk ebbenhout gesneden. Royal Sporting Club Anderlecht heeft de geboren kampioen geholpen om de held des vaderlands te worden. Toegegeven, wij hebben een traantje weggepinkt. Romelu Lukaku heeft het verleden vermoord. Helemaal alleen. Dank.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht